Ξωτικά και Καλικάντζαροι

 

Η αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, όπως ζωντανεύει μέσα από την παράδοση των Καλικάντζαρων, που κάθε χρόνο παλεύουν με κάθε τρόπο να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα!

Οι καλοί βέβαια, στην ιστορία μας, είναι, ποιοι άλλοι; 

Ο  Άγιος Βασίλης και τα Ξωτικά!

Αφηγητής: - Πολύ μακριά από εδώ, στη χώρα των αιώνιων πάγων, στην άκρη του χιονισμένου δάσους με τα πανύψηλα έλατα, βρίσκεται το σπιτάκι του Αι- Βασίλη. Είναι ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, φτιαγμένο με χοντρούς κορμούς δέντρων. Το μεγάλο τζάκι του καίει ασταμάτητα και στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα του κάθεται ο Άγιος Βασίλης. Από ένα τεράστιο τσουβάλι στα πόδια του, βγάζει τα χιλιάδες γράμματα των παιδιών όλου του κόσμου και τα διαβάζει προσεκτικά. Σε ένα χοντρό τετράδιο στα πόδια του γράφει τα ονόματα των παιδιών, τα παιχνίδια που του ζητούν και τη χώρα τους. Κάθε τόσο, τα ξωτικά, ανεβαίνουν από το τεράστιο υπόγειο εργαστήριο παιχνιδιών και παίρνουν τις παραγγελίες των παιδιών και φτιάχνουν τα παιχνίδια τους για τα Χριστούγεννα.

Έτσι κι απόψε. Ο Άγιος Βασίλης, κάθεται στην πολυθρόνα του και δίνει οδηγίες στα ξωτικά. Ο σάκος δίπλα τους, έχει πια αδειάσει και τα τελευταία γράμματα βρίσκονται στην αγκαλιά του ανοιγμένα. Σε δυο μέρες είναι Χριστούγεννα και στις λίγες ώρες που απομένουν πρέπει όλα να είναι έτοιμα.

ΣΚΗΝΗ 1

Χριστουγεννιάτικη μουσική

Άγιος Βασίλης: - Αυτά είναι και τα τελευταία δώρα. Μέχρι το πρωί πρέπει να είναι έτοιμα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα, Άγιε! Όλα θα είναι έτοιμα!

Άγιος Βασίλης: - Το έλκηθρο είναι έτοιμο; Του κάνατε σέρβις;

Ξωτικό 2: - Έτοιμο, Άγιε! Σαν καινούριο!

Άγιος Βασίλης: - Οι τάρανδοι; Έτοιμοι κι αυτοί; Γεροί; Δυνατοί;

Ξωτικό 3: - Ναι, Άγιε! Του Πράτσνερ του πέρασε η γαστρεντερίτιδα και ο Βίξεν βήχει λιγότερο! Όσο για τον Ρούντολφ, το μόνο που του έμεινε από το τρομερό συνάχι του, είναι μια κατακόκκινη μύτη!

Άγιος Βασίλης: - Ωραία! Όλα έτοιμα λοιπόν! Πάρτε και τον σάκο μου να τον ράψετε γιατί ξηλώθηκε στην ακρούλα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα Άγιε! ( στους άλλους ) Ελάτε πάμε! Να αφήσουμε τον Αι Βασίλη να ξεκουραστεί! Τόσες μέρες άυπνος..

Αφηγητής: - Τα ξωτικά κατεβαίνουν στο υπόγειο εργαστήριο να τελειώσουν τα τελευταία δώρα. Ο Άγιος Βασίλης, ξαπλώνει στην πολυθρόνα του αναπαυτικά και σε λίγο τον παίρνει ο ύπνος.. Δυστυχώς, δεν ξέρει πως, όσο αυτός κοιμάται ήσυχος και τα ξωτικά δουλεύουν ασταμάτητα για να είναι όλα τέλεια, κάποια άλλα πλάσματα, κατάμαυρα και πονηρά, έχουν σχεδιάσει από καιρό να καταστρέψουν τα πάντα! Να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα!

ΣΚΗΝΗ 2

ΜΟΥΣΙΚΗ: The Pink Panther Theme Song

( Οι καλικάντζαροι μπαίνουν στις μύτες των ποδιών τους. Πλησιάζουν αθόρυβα τον Άγιο Βασίλη. Ακούγεται ένα ροχαλητό. Τρομάζουν αλλά γρήγορα συνέρχονται.)

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τι ήταν τούτο; Φταρώθηκα!

Καλικάντζαρος 2: - Σκάσε ρε! Θα τον ξυπνήσεις!

Καλικάντζαρος 3:- Εγώ να σκάσω αλλά άκου την καρδούλα μου πώς χτυπάει! Σαν το χαλασμένο ρολόι στο σπίτι σου!

Καλικάντζαρος 2: - Δεν είναι χαλασμένο το ρολόι στο σπίτι μου! Απλώς το κάναμε να χτυπάει δυνατά γιατί ο παππούς μου δεν ακούει καλά!

Καλικάντζαρος 4: - Δεν μου λέτε; Τώρα θα τα πείτε όλα;

Καλικάντζαρος 2: - Μα μου λέει πως το ρολόι μου είναι χαλασμένο!

Καλικάντζαρος 4:- Δεν μου λες, τι τους πήραμε αυτούς μαζί; Θα μας χαλάσουν τη δουλειά!

Καλικάντζαρος 5: - Άσ' τους! Τους χρειαζόμαστε γιατί είναι βαριά η δουλειά που έχουμε να κάνουμε και χρειαζόμαστε όλα τα χέρια! Κι έπειτα ο Άγιος Βασίλης είναι τόσο κουρασμένος που δεν τον ξυπνάει ούτε τρένο!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Κάθεται τόσους μήνες και διαβάζει γράμματα και φτιάχνει με τα ξωτικά του παιχνίδια για όλα τα χαζά παιδιά του κόσμου! Ο χαζός!!

Καλικάντζαρος 7: - Γιατί τα λες χαζά τα παιδιά του κόσμου;

Καλικάντζαρος 6: - Χαζά είναι! Αφού πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Γιατί.. Δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Όχι βέβαια!

Καλικάντζαρος 1: - Και τότε.. τούτος εδώ ποιος είναι;

Καλικάντζαρος 6: - Ο Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αυτός που δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτός!

( πηγαίνει συνωμοτικά κοντά στους άλλους )

Καλικάντζαρος 1: - Παιδιά.. Αυτός δεν πάει καλά! Λέει πως αυτός εκεί, είναι ο Άγιος Βασίλης, αλλά και δεν είναι, γιατί δεν υπάρχει!

Καλικάντζαρος 4: - Θα σταματήσετε τις βλακείες; Τι του λες αυτουνού και τον έχεις τρελάνει;

Καλικάντζαρος 6: - Την αλήθεια!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα έχει τρελάνει; Αυτός είναι τρελός!

Καλικάντζαρος 3: - Σταματήστε επιτέλους! Αυτό που ήθελε να σου πει αυτός ο βλάκας

( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) είναι πως εμείς δεν θέλουμε τα παιδιά να πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα... Γιατί;

Καλικάντζαρος 3: - Γιατί αν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, πιστεύουν πως θα τους φέρει και δώρα και γι αυτό πρέπει να είναι καλά παιδιά!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα.. Κι εμείς δεν θέλουμε να είναι καλά παιδιά;

Όλοι μαζί: - Όχι!

Καλικάντζαρος 3: - Κατάλαβες τώρα;

Καλικάντζαρος 1: - Όοοχιιι Ναι! Κατάλαβα..

Καλικάντζαρος 4: - Γι αυτό είμαστε σήμερα εδώ!

Καλικάντζαρος 1: - ( διστακτικά ) ε ναι.. γι αυτό..

Καλικάντζαρος 6: - Ορίστε! Τι κατάλαβες; Εγώ σου τα εξήγησα καλύτερα!

Καλικάντζαρος 4: - Λοιπόν! Τέρμα τα λόγια! Σε λίγο τα ξωτικά θα τελειώσουν και με τα τελευταία δώρα. Κι όπως είναι κουρασμένα θα πάνε κατ' ευθείαν για ύπνο. Και τότε εμείς θα δράσουμε!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα κάνουμε δηλαδή;

Καλικάντζαρος 3: - Τίποτα δεν κατάλαβε αυτός..

Καλικάντζαρος 6: - ( κάνει κίνηση με το χέρι ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Μόλις κοιμηθούν τα ξωτικά, θα κατέβουμε στο υπόγειο και θα κλέψουμε όλα τα δώρα!

Καλικάντζαρος 6: - ( Ξύνει το κεφάλι του ) Αυτό ήρθαμε να κάνουμε;

Καλικάντζαρος 1: - ( ειρωνικά ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 3: - ναι αυτό ήρθαμε να κάνουμε! Γιατί αν κλέψουμε τα δώρα, ο Άγος Βασίλης δεν θα πάει δώρα στα παιδιά κι αυτά θα πιστέψουν πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης! Το καταλάβαμε τώρα όλοι;

Όλοι: - Ναιιιι!

Καλικάντζαρος 1: - Και όοολα αυτά τα δώρα, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Κάτι ακούω! Πρέπει να είναι τα ξωτικά! Γρήγορα! Κρυφτείτε!

( τρέχουν όλοι να κρυφτούν. Ο Καλικάντζαρος 6 κρύβεται πίσω από την πολυθρόνα και ο Καλικάντζαρος 1 ρίχνει πάνω του ένα ύφασμα και παριστάνει το σκαμπό )

ΣΚΗΝΗ 3

( Ανεβαίνουν από το υπόγειο τα ξωτικά. Φαίνονται κουρασμένα )

Ξωτικό 4: - Δεν το πιστεύω ότι τελειώσαμε.. Είμαι πτώμα!

( κάθεται πάνω στο «σκαμπό». Ακούγεται ένα «Ωχ!». Πετάγεται πάνω.)

Ξωτικό 4: - Τι ήταν αυτό;

Ξωτικό 5: - Ποιο;

Ξωτικό 4: - Δεν το ακούσατε; Ακούστηκε ένα «Ωχ»!

Ξωτικό 5: - Δεν άκουσα τίποτα! Με την κούραση που έχω τα αυτιά μου βουίζουν! Το ίδιο και τα δικά σου!

Ξωτικό 1: - Κοιμήθηκε ο Άγιος.. Είναι πολύ κουρασμένος! Κάτσε να τον σκεπάσουμε μην κρυώσει!

( παίρνει το πανί πάνω από το «σκαμπό» και σκεπάζει τον Άγιο Βασίλη. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακίνητος, με κλειστά μάτια. Τα ξωτικά χασμουριούνται, τρίβουν τα μάτια τους από τη νύστα )

Ξωτικό 1: - Ελάτε, πάμε κι εμείς για ύπνο!

( χωρίς να δουν τον Καλικάντζαρο 1, φεύγουν. Οι καλικάντζαροι βγαίνουν από την κρυψώνα τους. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακόμη στη θέση του με κλειστά μάτια )

Καλικάντζαρος 6: - Τι κάνει τούτος;.. Εεεε! Ξύπνα!

Καλικάντζαρος 1: - Φφφφφύγανε;

Καλικάντζαρος 6: - Φφφφύγανε!

Καλικάντζαρος 1: - Είσαι σσσσίγουρος;

Καλικάντζαρος 6: - ( τον σπρώχνει ) Ρε άντε σήκω! ( κάνει την κίνηση στους άλλους ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ελάτε! Δεν έχουμε πολύ χρόνο! Πάμε κάτω να κλέψουμε τα δώρα! Πρέπει να τελειώσουμε πριν ξημερώσει για τα καλά!

( Κατεβαίνουν στο υπόγειο. Ακούγεται η φωνή του Καλικάντζαρου 6 )

Καλικάντζαρος 6: - Πω πω παιχνίδια!!!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;

( Ακούγεται ήχος από χαστούκι κι ένα «Ωχ!»)

ΣΚΗΝΗ 4

Αφηγητής: Στο σπίτι του Αι Βασίλη κυριαρχεί απόλυτη ησυχία. Όλοι κοιμούνται! Κάτω στο υπόγειο οι καλικάντζαροι γεμίζουν τα τσουβάλια τους με τα παιχνίδια.

Ξωτικό 4: - Ας βάλω κανένα ξύλο στο τζάκι.. Μη μας κρυώσει ο Άγιος!

( Βάζει τα ξύλα, σκεπάζει καλύτερα τον Αι Βασίλη κι ετοιμάζεται να φύγει. Ρίχνει μια ματιά στο μέρος που ήταν το σκαμπό και τρομάζει. Φεύγει γρήγορα. Σε λίγο επιστρέφει με τα υπόλοιπα ξωτικά. Φοράνε όλοι πυτζάμες και σκούφους και χασμουριούνται )

Ξωτικό 5: - Το καλό που σου θέλω, μη με ξύπνησες άδικα!

Ξωτικό 4: - Εδώ σας λέω! Εδώ ήταν το σκαμπό που έκατσα πριν και άκουσα το «Ωχ»! Πού είναι τώρα, ε; Μου λέτε; Πού είναι;

Ξωτικό 2: - Ποιο σκαμπό λέει αυτός; Έχουμε εμείς εδώ σκαμπό;

Ξωτικό 1: - ( προβληματισμένο ) Όχι, δεν έχουμε!

Ξωτικό 2: - Άρα το είδε στον ύπνο του! Άιντε πάμε!

Ξωτικό 4: - Όχι σας λέω! Δεν το είδα στον ύπνο μου! Εδώ ήταν, κι όταν έκατσα πάνω του έκανε «Ωχ!".

Ξωτικό 5: - Δηλαδή, και σκαμπό είχαμε εδώ και σου έκανε και «Ωχ»! Μας δουλεύει αυτός! Πάμε να κοιμηθούμε!

Ξωτικό 1: - Κι όμως.. Δεν μας δουλεύει.. Αλήθεια λέει!

Ξωτικό 2: - Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Το είδα κι εγώ το σκαμπό πριν. Αλλά όπως ήμουν κουρασμένος δεν έδωσα σημασία.. Λέει αλήθεια!

Ξωτικό 4: - Είδατε; Κι αυτός το είδε!

Ξωτικό 2: - Άρα, κάποιος ήταν εδώ..

Ξωτικό 4: - Ή κάποιοι.. Περιμένετε όλοι εδώ. Θα πάω σιγά σιγά στη σκάλα να δω τι γίνεται στο υπόγειο..

Ξωτικό 5: - Καλά, αν ήταν κάποιος κάτω δεν θα τον ακούγαμε;

Ξωτικό 1: - Το εργαστήριο είναι καλά μονωμένο. Δεν ακούγονται οι ήχοι εδώ πάνω. Πάω!

( Πηγαίνει σιγά σιγά στην σκάλα. Σε λίγο επιστρέφει αναστατωμένος )

Ξωτικό 2: - Λοιπόν;

Ξωτικό 1: - Έχουμε πρόβλημα! Κάτω στο υπόγειο είναι καλικάντζαροι και μαζεύουν σε σάκους τα παιχνίδια!

Ξωτικό 4: - Μανούλα μου! Καλικάντζαροι!

Ξωτικό 7: - Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε; ( τρώει πανικόβλητος τα νύχια του )

Ξωτικό 5: - Να ξυπνήσουμε τον Άγιο Βασίλη!

Ξωτικό 1: - Όχι! Είναι πολύ κουρασμένος και στην ηλικία του δεν πρέπει να τον αναστατώσουμε! Θα τους αναλάβουμε εμείς!

Ξωτικό 7: - Και τι θα κάνουμε; τι θα κάνουμε;

Ξωτικό 6: - Να αμολήσουμε τους τάρανδους!

Ξωτικό 5: - Και τι θα τους κάνουν οι τάρανδοι ε; Τάρανδοι είναι, όχι εκπαιδευμένα σκυλιά!

Ξωτικό 8: - Να πάμε κάτω και να τους πλακώσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 2: - Σταματήστε! Θα πείτε και τίποτα σωστό;

Ξωτικό 1: - Νομίζω μία είναι η λύση!

Όλοι: - Ποια;

Ξωτικό 1: - Να τους μιλήσουμε! Να τους πείσουμε πως κάνουν λάθος!

Ξωτικό 3: - Κάτσε.. Ποιους είπε να μιλήσουμε και να πείσουμε; Τους καλικάντζαρους;;;

Ξωτικό 1: - Ναι τους καλικάντζαρους! Το ξέρω, είναι δύσκολο! Αιώνες τώρα το έργο τους είναι να καταστρέφουν τα Χριστούγεννα! Όμως, δεν έχουμε άλλη λύση! Η βία δεν είναι λύση και φυσικά, πρέπει να προστατέψουμε τον Άγιο Βασίλη αλλά και τα παιχνίδια!

Ξωτικό 2: - Πολύ σωστά! Πρέπει να προσπαθήσουμε!

Ξωτικό 1: - Λοιπόν.. Βάλτε τις ωτασπίδες στα αυτιά του Αι Βασίλη και κρυφτείτε! Μόλις ανέβουν θα βγούμε μπροστά τους και θα τους μιλήσουμε! Θα τους πείσουμε!

( Κρύβονται. Σε λίγο οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν φορτωμένοι με τα παιχνίδια )

ΣΚΗΝΗ 5

Καλικάντζαρος 6: - Ωχ! Η μέση μου!

Καλικάντζαρος 7: - Κι η δική μου! Είναι πολύ βαριά!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα άλλο με κούρασε!

Καλικάντζαρος 6: - Τι;

Καλικάντζαρος 1: - που κανείς δεν μου λέει.. ( δυνατά ) Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτό ήταν! ( πετάει κάτω το σάκο του ) Θα τον χτυπήσω! Θα τον κάνω μαύρο στο ξύλο!

( οι άλλοι τον κρατάνε )

Καλικάντζαρος 6: - Αφήστε με, σας λέω! Αφήστε με!

Καλικάντζαρος 1: - Μη τον αφήνετε! Μη τον αφήνετε!

Καλικάντζαρος 4: - Να σας πω! Αρκετά και με τους δυο σας! Θα ξυπνήσετε με τις φωνές σας τον Άγιο Βασίλη!

Καλικάντζαρος 5: - Δεν ξυπνάει αυτός! Φοράει ωτοασπίδες!

( Σταματούν όλοι. Πλησιάζουν τον Άγιο.)

Καλικάντζαρος 3: - Αυτές δεν ήταν πριν εδώ! Είμαι σίγουρος!

Καλικάντζαρος 4: - Κάποιος ήρθε εδώ και του τις έβαλε όσο εμείς ήμασταν στο υπόγειο.

Καλικάντζαρος 3: - Ναι.. αλλά γιατί;

( εμφανίζονται τα ξωτικά )

Ξωτικό 1: - Για να μην τον ξυπνήσουμε που έχουμε να πούμε δυο λογάκια!

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τα ξωτικά!

Καλικάντζαρος 6: - Τα ξωτικά! ( πιάνει το στήθος του ) Η καρδιά μου!

Καλικάντζαρος 1: - Χτυπάει σαν το ρολόι στο σπίτι σου, ε;

Καλικάντζαρος 6: - Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του ) Ναι!

Καλικάντζαρος 1: - Είδες που σου τα 'λεγα;

Καλικάντζαρος 5: - Τι τρομάζετε ρε; Αυτοί πρέπει να φοβούνται εμάς! Όχι εμείς αυτούς!

Καλικάντζαρος 8: - Ναι! Να ορμήσουμε όλοι μαζί και να τους σπάσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 1: - Κανείς δεν θα ορμήσει στον άλλο! Θα λύσουμε τις διαφορές μας πολιτισμένα!

Καλικάντζαρος1: - Κάντε πίσω! Κάντε πίσω! Θα σας πετάξει στη μούρη τα γάντια του και θα σας καλέσει σε μονομαχία!

Καλικάντζαρος 8: - Τι λέει τούτος;

Καλικάντζαρος 1: - Το έχω δει σε ταινία! Του λέει ο άλλος «θα το λύσουμε πολιτισμένα» και του ρίχνει μια με ένα γάντι στα μούτρα!

Ξωτικό 2: - ( εμπιστευτικά στους καλικάντζαρους ) Θα πρέπει να τραβάτε πολλά μ' αυτόν!

Καλικάντζαρος 6: - Άστα ρε φίλε! Άστα! ( κάνει την κίνηση ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 1: - ( πάει να διαμαρτυρηθεί ) Με λέει ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ησυχία! Σταματήστε! ( πλησιάζει τα ξωτικά ) Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Εννοώ, πως πρέπει να συζητήσουμε! Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη λύνεται με τη συζήτηση!

Καλικάντζαρος 4: - Μάλιστα.. Να το συζητήσουμε. Ορίστε λοιπόν, σας ακούμε. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

Ξωτικό 5: - Το πρόβλημά μας είστε εσείς!

Ξωτικό 1: - Σταμάτα! Το πρόβλημά μας είναι πως εδώ και μισό χρόνο φτιάχνουμε παιχνίδια για τα παιδιά του κόσμου, κι εσείς έρχεστε και μας τα κλέβετε!

Καλικάντζαρος 1: - Και να ξέραμε τι να τα κάνουμε, να πεις χαλάλι!

Καλικάντζαρος 4: - Πάψε! .. Ωραία! Ακούσαμε το πρόβλημά σας και δεν λέω, σας καταλαβαίνουμε, αλλά... τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή! Και τώρα που συζητήσαμε, εμείς να πηγαίνουμε!

Ξωτικό 2: - Μια στιγμή! Αυτό δεν είναι συζήτηση!

Ξωτικό 1: - Σωστά! Πρέπει κι εσείς να πείτε το δικό σας πρόβλημα!

Καλικάντζαρος 4: - Εμείς δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα! Πήραμε αυτό που θέλαμε και τώρα θα φύγουμε! Κάντε άκρη λοιπόν να περάσουμε, αλλιώς περνάμε κι από πάνω σας! Κανένα πρόβλημα!

Ξωτικό 1: - Περίμενε! Πες μου κάτι πρώτα. Γιατί κλέψατε όλα αυτά τα παιχνίδια; Τι θα τα κάνετε;

Καλικάντζαρος 1: - Νάτο! Κι άλλος έχει την ίδια απορία! Για πες, για πες, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - ( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) Θα τα κάνουμε ό,τι θέλουμε!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Ό,τι θέλουμε! Αν θέλουμε τα σπάμε! Να έτσι!

( Βγάζει από το σάκο του ένα τρενάκι . Ετοιμάζεται να το σπάσει )

Ξωτικό 1: - Αυτό το τρενάκι το έφτιαξα εγώ! Μου πήρε δυο μέρες. Είναι το δώρο του Μάριου.

Ξωτικό 2: - Ο Μάριος είναι ένα φτωχό παιδάκι από την Ιταλία. Ο πατέρας του έχει πεθάνει. Δούλευε στα τρένα.

Καλικάντζαρος 6: - ( Σταματά. Αφήνει το τρενάκι απαλά κάτω ) Σιγά το τρενάκι. Χάλια το έφτιαξες!

Καλικάντζαρος 4: - Ξέρω πού το πας! Θέλεις να μας κάνεις να λυπηθούμε τα παιδιά και να αφήσουμε τα παιχνίδια τους! Όμως αυτά δεν περνάνε σ' εμάς! ( γυρίζει προς τον καλικάντζαρο 6 ) Σπάσ' το!

Καλικάντζαρος 6: - Μα είναι του Μάριου!

Καλικάντζαρος 4: - Σπάσ' το είπα!

Καλικάντζαρος 6 : - ( Το πιάνει, αλλά δεν αντέχει ) Είναι όμορφο τρενάκι!

Καλικάντζαρος 4: - Θα το σπάσω εγώ! ( το παίρνει )

Καλικάντζαρος 3: - Μη! Το θέλω εγώ! Μου αρέσει!

Καλικάντζαρος 4: - ( το σκέφτεται ) Ορίστε παρ' το! ( Βγάζει μια κούκλα ) Θα σπάσω αυτή!

( καθώς την κουνάει, η κούκλα ανοιγοκλείνει τα μάτια της, ανοίγει τα χέρια της και ακούγεται ένα «σ' αγαπώ πολύ». Ξαφνιάζεται. Κοιτάζει την κούκλα σκεφτικός )

Καλικάντζαρος 4: - ( μονολογεί ) Κανείς δεν μου έχει πει ποτέ πως μ' αγαπάει.. ( αφήνει απαλά την κούκλα κάτω )

Καλικάντζαρος 1: - Μην κλαις! Εγώ σ' αγαπάω! Μην κοιτάς που δεν σου το λέω! Μόνο εμένα δεν μ' αγαπάει κανείς!

Καλικάντζαρος 6: - Γιατί βρε; Δεν σ' αγαπώ εγώ;

Καλικάντζαρος 1: - Αφού όλο με βαράς και με λες και Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 6: - Είναι που νομίζω πως εσύ δεν μ' αγαπάς!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ βρε; Εγώ όλους σας αγαπάω πολύ!

Όλοι: - Κι εμείς σε αγαπάμε!

( Οι καλικάντζαροι αγκαλιάζονται όλοι μαζί, κλαίνε και λένε ο ένας στον άλλο «σ' αγαπώ πολύ». Τα ξωτικά κοιτάζονται απορημένα )

Άγιος Βασίλης: - Μην απορείτε! Είναι η δύναμη της αγάπης που νικάει τα πάντα και γαληνεύει και την πιο άγρια ψυχή!

( Τον κοιτούν όλοι ξαφνιασμένοι.)

Ξωτικό 1: - Άγιε! Δεν καταλάβαμε πως είχες ξυπνήσει!

Άγιος Βασίλης:- Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα. Κι άκουσα αρκετά για να καταλάβω πως οι φίλοι μας από δω ( αγκαλιάζει τους καλικάντζαρους ) ανακάλυψαν σήμερα πως αρκεί ένα «σ' αγαπώ» για να νιώσεις ευτυχισμένος! Σωστά;

( όλοι κουνούν το κεφάλι καταφατικά )

Άγιος Βασίλης: - Και λέω, μια που είμαστε όλοι μαζί, να πάμε να τσακίσουμε εκείνους τους υπέροχους κουραμπιέδες που φτιάξαμε!

Όλοι: - Ναι!!!

Άγιος Βασίλης: - Και μετά, να κατέβουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μερικά παιχνίδια ακόμη.

Ξωτικό 5: - Για ποιους;

Άγιος Βασίλης: - Μα για όλους εμάς! Για μένα, για σας και για τους καινούριους μας φίλους!

Όλοι: - Ναι!!!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ θέλω μια μπάλα! Είμαι πολύ πολύ πολύ καλός στο ποδόσφαιρο!

Ξωτικό 1: - Κι εγώ ένα κάστρο! Λατρεύω τα κάστρα!

( Φεύγουν αγκαλιασμένοι, ξωτικά και καλικάντζαροι λέγοντας ο καθένας κι από ένα παιχνίδι. Ο Άγιος Βασίλης, γυρίζει προς τον κόσμο, κλείνει το ματάκι και λέει )

Άγιος Βασίλης: - Να θυμάστε! Δεν αρκεί να αγαπάς κάποιον! Πρέπει και να του το λες και να του το δείχνεις κάθε στιγμή!

( Έρχονται κοντά του όλοι. Τραγουδούν αγκαλιασμένοι )

Τραγούδι: Αξίζει ν' αγαπάς.

Κωνσταντινίδου Κατερίνα

Εκπαιδευτικός

Χριστούγεννα 2016

Read More

Ταξίδι στο Χρόνο

 

Ένα απίστευτο ταξίδι στο χρόνο, παρελθόν και μέλλον,

που κάνει τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν πως, όσο κι αν το σχολείο

μοιάζει βαρετό, σε κάθε εποχή, 

τελικά η πιο όμορφη εποχή στη ζωή όλων μας

είναι τα μαθητικά μας χρόνια!

ΣΚΗΝΗ 1

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο ( εισαγωγή )

Βραδάκι στην πλατεία του χωριού...

Μια παρέα από μαθητές της ΣΤ τάξης κάθονται σε ένα παγκάκι και συζητούν...

Θέμα συζήτησης, τι άλλο;... Πόσες μέρες έμειναν για το καλοκαίρι...

 

Μαθητής 1: - Τριάντα και μία...

Μαθητής 2: - Τριάντα και μία από τι;

Μαθητής 1: - Οι μέρες που μας έμειναν μέχρι να κλείσουν τα σχολεία!

Μαθητής 2: - Και γιατί τις λες έτσι;.. Γιατί δεν λες τριάντα μία!

Μαθητής 3: - Μετράει όπως ο αδερφός του που είναι στρατιώτης.. Έτσι μετράνε τις μέρες στο στρατό!

Μαθητής 4: - Αυτή η μία, είναι σήμερα ή η τελευταία;..

( Τον αγριοκοιτάζουν )

Μαθητής 4: - Να μη μάθω ρε παιδιά πώς μετράνε οι στρατιώτες;

Μαθητής 5: - Έμαθες τα υπόλοιπα, αυτό σε μάρανε!

Μαθητής 4: - Ποια υπόλοιπα;

Μαθητής 9: - Τα μαθήματα του σχολείου εννοεί...

Μαθητής 4: - Τα έμαθα, δεν τα έμαθα;.. Γιατί, εσείς δεν τα μάθατε;

Μαθητής 1: - Πώς... τα μάθαμε, τα μάθαμε... Μόνο που τα ξεχάσαμε...

Μαθητής 2: - Όλη τη χρονιά διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα... Ποιο το όφελος; Τα πιο πολλά τα ξέχασα!

Μαθητής 6: - Κι εγώ το ίδιο!

Μαθητής 3: - Τι, κι εσύ διάβαζες, διάβαζες, διάβαζες;

Μαθητής 6: - Όχι, εννοώ κι εγώ τα ξέχασα!

Μαθητής 3: - Μα αφού δεν διάβαζες, διάβαζες, διάβαζες! Θα μας τρελάνεις!

Μαθητής 2: - Έλα, άφησέ τον! Η αλήθεια είναι πως όσο κι αν προσπαθήσεις στο τέλος τα πιο πολλά τα ξεχνάς!

Μαθητής 7: - Είναι και πολλά αυτά που πρέπει να μάθουμε...

Μαθητής 1: - Και το κακό είναι πως δεν ξέρω γιατί πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά! Εντάξει, να μάθουμε λίγα μαθηματικά... λίγη γλώσσα.. Τα υπόλοιπα; Τι τα θέλουμε;

Μαθητής 5: - Εκείνη η Ιστορία, μου έχει κάτσει στο λαιμό!

Μαθητής 6: - Γιατί, η Γεωγραφία; Η Φυσική; Τα Θρησκευτικά; Σε τι θα μας χρειαστούν μου λέτε;

Μαθητής 2: - Η Κυρία λέει πως θα μας χρειαστούν στο μέλλον! Για να γίνουμε άνθρωποι έξυπνοι και μορφωμένοι!

Μαθητής 1:- Τι άλλο περίμενες να πει η Κυρία; Δουλειά της είναι πρέπει να την υποστηρίξει!

Μαθητής 3: - Λέμε, λέμε για το βαρετό σχολείο, αλλά στο σχολείο μάθαμε για το παράξενο φαινόμενο που θα δούμε σε λίγο!

Μαθητής 4: - Και τα παρατήσαμε όλα για να βρεθούμε εδώ!

Μαθητής 7: - Αλήθεια, καταλάβατε εσείς τι περιμένουμε να δούμε;

Μαθητής 1: - Θα περάσει ένας κομήτης, λέει, πολύ κοντά από τη Γη..

Μαθητής 9: - Η ουρά του!

Μαθητής 1: - Η ουρά του!

Μαθητής 7: - Ε, και λοιπόν;

Μαθητής 2: - Επιστήμονες είπαν πως το σπάνιο αυτό φαινόμενο μπορεί να δημιουργήσει διάφορα παράξενα πράγματα..

Μαθητής 7: - Δηλαδή;

Μαθητής 2:- Πού θες να ξέρω;.. Σε λίγα λεπτά θα μάθουμε!

Μαθητής 6: - Εγώ πάντως επιμένω! Το σχολείο είναι βαρετό! Μακάρι να ζούσα σε μια εποχή που το σχολείο να μην είχε ανακαλυφτεί ακόμα..

Μαθητής 8: - Καλά ε, το φαντάζεστε; Να μην έχουμε καθόλου σχολείο; Τέλειο!

Μαθητής 9: - Και σε ποια εποχή βρε έξυπνε τα παιδιά δεν είχαν σχολείο;

Μαθητής 8: - Ξέρω γω; Παλιά, πολύ παλιά!

Μαθητής 4: - Οι πρωτόγονοι! Δεν είχαν σχολεία!

Μαθητής 2: - Ναι ρε! Οι πρωτόγονοι!

Μαθητής 8: - Μακάρι να ζούσαμε τότε! Ε; Τι λέτε;

ΟΛΟΙ: Μακάρι!!!

( Ένα εκτυφλωτικό φως πέφτει πάνω τους και τα παιδιά πέφτουν κάτω )

 

ΣΚΗΝΗ 2

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: In the jungle

( Τα παιδιά αρχίζουν να συνέρχονται. Κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Γύρω τους υπάρχει πυκνή βλάστηση. Ακούγονται ήχοι από πουλιά και άγρια ζώα. Καθώς ανασηκώνονται βλέπουν λίγα μέτρα μακριά τους μια ομάδα από ... )

 

Μαθητής 1: - ( Τρίβει τα μάτια του ) Βλέπετε ό, τι βλέπω;

Μαθητής 2: - Πες μου τι βλέπεις, να σου πω!

Μαθητής 3: - Ναι, πες του τι βλέπεις να σου πει κι αυτός να σου πω κι εγώ!

Μαθητής 4: - ( Δείχνει με το δάχτυλο ) Πρω.. πρω.. πρω... πρω...

Μαθητής 5 : - το.. το.. το.. το..

Μαθητής 6: - γο.. γο.. γο.. γο..

Μαθητές 7: - νοι!..

Μαθητής 8: - Πρωτόγονοι;

Μαθητής 9: - Πρωτόγονοι!

 

( Μια ομάδα πρωτόγονοι κοιτούν έκπληκτοι προς το μέρος των παιδιών. Βγάζουν άναρθρες κραυγές και σιγά σιγά αρχίζουν να πλησιάζουν )

 

Μαθητής 1:- Μας είδαν! Έρχονται κοντά μας! Λέω να την κάνουμε!

Μαθητής 3: - Εγώ ήδη τα έκανα!

Μαθητής 2: - Πολύ αργά.. Είναι κι άλλοι πίσω μας!

Μαθητής 4: - Είμαστε περικυκλωμένοι! Βοήθεια!!!

 

( Οι πρωτόγονοι μιμούνται τις κραυγές του. Για λίγο ουρλιάζουν όλοι μαζί )

 

Μαθητής 1: - Ρε σεις! Αυτοί μας φοβούνται πιο πολύ από ό,τι εμείς αυτούς!

Μαθητής 2: - Έχεις δίκιο!. Κοίτα! Δεν πλησιάζουν άλλο!

Μαθητής 3: - ( με κλειστά μάτια ακόμη ) Σίγουρα;

Μαθητής 7: - ( τον χτυπάει στην πλάτη ) Άνοιξε τα μάτια σου ρε φοβητσιάρη! Τίποτα δεν κάνουν, μόνο μας περιεργάζονται!

 

( Οι πρωτόγονοι τους πλησιάζουν σιγά σιγά και τους περιεργάζονται. Κάποιοι απλώνουν το χέρι και τους αγγίζουν στα μαλλιά και στα ρούχα )

 

Μαθητής 5: - Γιατί αυτή η προτίμηση σ' εμένα;

Μαθητής 6: - Βρήκαν πιο πολύ κρέας σ' εσένα! Θα σε φάνε πρώτο!

Μαθητής 5: - ( γουρλωμένος ) Τι; Τρώνε ανθρώπους;

Μαθητής 4: - Ναι, και τους τρώνε κι ωμούς γιατί από ό,τι βλέπω δεν έχουν πουθενά αναμμένη φωτιά.

Μαθητής 2: - Σταμάτα ρε! Μην τον τρομάζεις κι άλλο! ( Γυρίζει προς τον μαθητή 5 ) Τι λες ρε βλάκα; Ποιος σου είπε πως οι πρωτόγονοι έτρωγαν ανθρώπους; Τόσα χρόνια στο σχολείο τίποτα δεν έμαθες;

Μαθητής 5: - Σίγουρα έτσι;.. Ουφ! Πήγε η καρδιά μου να σπάσει!

Μαθητής 1: - Ησυχία!

Μαθητής 2: - Τι τρέχει;

Μαθητής 3: - Αυτοί τρέχουν!

 

( Δείχνει τους πρωτόγονους που τρέχουν πανικόβλητοι )

 

Μαθητής 4: - ( Κάνει πως ακούει προσεκτικά ) Τι είναι αυτό; Το ακούτε κι εσείς;

Μαθητής 3: - Πες μου τι ακούς για να σου πω κι εγώ!

 

( Ακούγεται ήχος από άγριο ζώο )

 

Μαθητής 9: - Εγώ λέω να την κάνουμε... ΤΩΡΑ!

 

( Αρχίζουν να τρέχουν προς τη μεριά των πρωτόγονων ενώ ο ήχος από αυτό που πλησιάζει γίνεται πιο δυνατός. Ένα εκτυφλωτικό φως πέφτει πάνω τους και πέφτουν όλοι κάτω )

 

ΣΚΗΝΗ 3

ΤΡΑΓΟΥΔΙ : Μουσική με άρπα

( Αρχίζουν να συνέρχονται. Το σκηνικό έχει αλλάξει. Μπροστά τους βλέπουν όμορφα κτίρια με κίονες και αγάλματα. Δίπλα τους εμφανίζονται δυο άντρες ντυμένοι με άσπρους χιτώνες και σανδάλια. Συζητούν χωρίς εμείς να τους ακούμε.)

 

Μαθητής 6: - Πού βρίσκομαι;.. Ποιος είμαι;.. Και ποιοι είστε εσείς;

Μαθητής 1: - Δώσ' του μια στο κεφάλι να συνέλθει!

Μαθητής 2: - ( Τον ταρακουνάει ) Σύνελθε, μ' ακούς; Δεν μας φτάνει η δική μας τρέλα με όσα ζούμε θα έχουμε κι εσένα!

Μαθητής 6: - Συνήλθα, άσε με! Θα με διαλύσεις!

Μαθητής 3: - Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθαμε στην αρχαία Ελλάδα! Στην αρχαία Αθήνα για την ακρίβεια!

Μαθητής 4: - Ρε σεις! Ο Παρθενώνας είναι αυτός;.. Πω πω! Μόνο σε εικόνες στην Ιστορία τον έχω ξαναδεί έτσι.. ολόκληρο!

Μαθητής 7: - Παρθενώνας.. άρα βρισκόμαστε κάπου μετά τον 5ο αιώνα..

Μαθητής 2: - Τον «χρυσό αιώνα του Περικλέως»!

Μαθητής 6: - Ποιανού;

Μαθητής 4: - Άσε! Εσύ έλειπες και σ' αυτό το μάθημα. Ήσουν πάλι στον κόσμο σου!

Μαθητής 1:- Πάμε σ΄ αυτούς εκεί να τους μιλήσουμε;

Μαθητής 2: - Πάμε, αλλά θα καταλάβουμε τι μας λένε; Δεν πήγαμε ακόμη Γυμνάσιο να μάθουμε αρχαία!

Μαθητής 1: - Πάμε και βλέπουμε..

 

( Πλησιάζουν τους δυο άντρες που γυρίζουν προς το μέρος τους και τους περιεργάζονται )

 

Άντρας 1: - Ποιοι εστέ;

Άντρας 2: - Κατάσκοποι Λακεδαιμονίων;

Μαθητής 6: - Τι λέει;

Μαθητής 1:- Νομίζω μας πέρασαν για κατασκόπους! Των Σπαρτιατών!

Μαθητής 2: - Ωχ! Όχι, όχι! ( Χτυπάει με το χέρι το στήθος του) Αθηναίοι Αθηναίοι!

Άντρας 1: - Και τι είδους ενδύματα φορείτε;

Μαθητής 8: - Ρε σεις! Καταλαβαίνω τι λέει! Ξέρω αρχαία!

Μαθητής 2: - ( τον αγριοκοιτάζει ) Τους έκαναν εντύπωση τα ρούχα μας!

Μαθητής 9: - Δεν κοιτούν τα δικά τους καλύτερα! Άντρες πράμα με φουστάνια!

Μαθητής 1: - Κάν' τον να σκάσει μην του κάνω κανένα κακό! ( προς τους άντρες ) Εμείς, εε.. ημείς, είμαστε, εε.. εσμέν, φίλοι... από το μέλλον!

Μαθητής 4: - Φρομ δε φιουτσερ!

Μαθητής 2: - Αγγλικά μιλάς στον Αρχαίο Έλληνα ρε βλάκα;

Μαθητής 4: - Γιατί; Τα αγγλικά είναι παγκόσμια γλώσσα, δεν είναι;

Μαθητής 1: - ( τον αγριοκοιτάζει ) Εσείς, εεε.. εννοώ, υμείς, ποιοι εστέ;

Άντρας 2: - Ονομάζομαι Αγησίνωρ και ούτος Κλεομένης!

Μαθητής 8: - Ξέρω αρχαία! Ξέρω αρχαία! Τα καταλαβαίνω όλα!

 

( Περνούν μπροστά τους τρεις κοπέλες ντυμένες με λευκά φορέματα )

 

Γυναίκα 1: - Αγησίνορα, ύπαγε να ειπείς στον σύζυγό μου πως αν δεν παύσει ο πόλεμος τώρα, αι γυναίκαι θα παραμείνωσιν κεκλεισμένες εις την Ακρόπολιν!

Άντρας 2: - Λυσιστράτη, σκέψου τι κάνεις..

Γυναίκα 1: - Είμεθα αποφασισμένες!

Γυναίκα 2: - Και ημείς οι Σπαρτιάτισσες!

( Φεύγουν )

Μαθητής 2: - Ρε σεις! Αυτή ήταν η Λυσιστράτη! Πω πω!

Μαθητής 6: - Η ποια;

Μαθητής 1: - Η Λυσιστράτη και η Λαμπιτώ! Οι γυναίκες που επαναστάτησαν εναντίον των αντρών ζητώντας να σταματήσει ο πολύχρονος πόλεμος ανάμεσα στη Σπάρτη και την Αθήνα!

Μαθητής 6: - Που τα ξέρει όλα αυτά αυτός;

Μαθητής 7: - ( προς τους άντρες ) Φιλαράκια, την πατήσατε!

Άντρας 2: - Τι λέγει ούτος;

Μαθητής 8: - Λέγει ότι αν τα βάλατε με τις γυναίκες , τη βάψατε! Θα χάσετε!

Μαθητής 9: - Πάντα αυτές νικάνε!

Μαθητής 4: - Και πού να δείτε τι θα γίνει στο μέλλον! Στο δικό σας μέλλον, δηλαδή.. γιατί εμείς το ξέρουμε, το ζούμε!

Άντρας 1: - Δεν εννοώ!

Μαθητής 3: - Εννοούμε, πως αν είστε έξυπνοι, θα κάνετε αυτό που λένε οι γυναίκες σας! Αλλιώς...

ΟΛΟΙ: - Τη βάψατε!

 

( Γελούν όμως ξαφνικά πέφτει πάνω τους ένα εκτυφλωτικό φως. Καθώς πέφτουν κάτω φωνάζουν )

 

ΟΛΟΙ: - Όχι πάλι!

 

ΣΚΗΝΗ 4

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ( τσάμικο )

( Αρχίζουν να συνέρχονται . Κοιτάζονται μεταξύ τους αλλά δεν σηκώνονται )

 

Μαθητής 3: - Δεν τολμώ να κοιτάξω πού βρισκόμαστε!

Μαθητής 5: - Εμένα στο τέλος θα μου γίνει συνήθεια να λιποθυμάω!

Μαθητής 4: - Λέτε να γυρίσαμε πίσω στην εποχή μας; Στο χωριό μας;

 

( Ακούγονται τουφεκιές, κάποιοι τρέχουν πέρα δώθε και μπροστά τους προσγειώνεται ένα τσαρούχι )

 

Μαθητής 6: - Παναγίτσα μου! Ένα τσαρούχι!

Μαθητής 5: - Έχουμε εμείς τσαρούχια στο Δύστο;

Μαθητής 3: - Γιατί, κυνηγιόμαστε με όπλα στο Δύστο;;; Σύνελθε!!!

 

( Ενώ μιλούν βλέπουν γύρω τους πόδια ανθρώπων )

 

Μαθητής 7: - Κι άλλα τσαρούχια!

Μαθητής 1: - Έλα σηκωθείτε! Ρεζίλι γίναμε! Και ειδικά την εποχή που βρεθήκαμε, τους δειλούς δεν τους χωνεύει κανείς!

Μαθητής 8: - Σε ποια εποχή εννοείς;

Μαθητής 1: - Το 1821!

Μαθητής 5: - Που είπαμε το ΟΧΙ στους Ιταλούς;

Μαθητής 2: - ( βλέπει τον μαθητή 1 που αγριοκοιτάζει τον μαθητή 5 ) Άσ' τον, θα τον αναλάβω εγώ! ( τον κοιτάζει ) Συγκεντρώσου!

 

( Ακούγεται μια άγρια φωνή )

 

Άντρας 3: - Ποιοι είστε ωρέ! Ασκουθείτι απάνου μη σας καταχερίσω!

Μαθητής 6: - Άιντε πάλι ξένες γλώσσες!

 

( Σηκώνονται αργά αργά. Αντικρίζουν δυο άντρες με φουστανέλα και δυο γυναίκες )

 

Μαθητής 1: - Αφήστε, θα μιλήσω εγώ.

Μαθητής 9: - Κι αυτή τη γλώσσα την ξέρει;

Μαθητής 1: - Γεια σας πατριώτες! Είμαστε παιδιά του σχολείου του Δύστου και όπως καθόμασταν στην πλατεία πέρασε ένας κομήτης ...

Μαθητής 2: - Η ουρά του..

Μαθητής 1: - ( Τον αγριοκοιτάζει ) Η ουρά του και με κάποιο τρόπο, δεν ξέρουμε πώς, ταξιδέψαμε στο παρελθόν!

Άντρας 4: - Τι λέει ετούτος ωρέ;.. Να του ρίξω κανα δυο φάπες να συνέλθει;..

Γυναίκα 1: - Μη Γιώργη μ' ! Δεν κάνει να χτυπάς παιδιά!

Γυναίκα 2: - Και πάνε και στο κρυφό σχολειό τα καημένα!

Μαθητής 4: - Τι κρυφό σχολειό λέει αυτή;. Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ!

Άντρας 1: - Ώπα! Τι είπες ωρέ;

Μαθητής 8: - Ωχ! Θύμωσε! Τίποτα δεν είπε κύριε! Είναι μια φράση που λέει η γιαγιά του αντί να πει Χριστούλη μου, και την έμαθε κι αυτός!

Άντρας 2: - ( στους άλλους ) Το ακούσατε μωρέ;.. Είπε το σύνθημα!

Μαθητής 4: - Τι σύνθημα;

Μαθητής 1: - Σκάσε!

Μαθητής 2: - Ρε σεις, θυμάστε στην Ιστορία της Ε΄ που η κυρία μας μίλησε για την Φιλική Εταιρεία;

Μαθητής 3: - Καλά λες! Και μας είπε πως επικοινωνούσαν κρυφά με συνθήματα! Όπως ΙΧΘΥΣ!

Μαθητής 7: - Τα αρχικά από το Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ!

Γυναίκα 1: - Νάτο! Το ξανάπαν!

Άντρας 1: - Είστε ωρέ με την Εταιρεία;

Μαθητής 5: - Ποια εταιρεία;

Μαθητής 2: - Σκάσε! Ναι με την Εταιρεία είμαστε!

Γυναίκα 2: - Τόσο μικρά παιδιά! Μπράβο μπράβο!

Άντρας 1: - Ο αγώνας μάς χρειάζεται όλους! Γυναίκες, άντρες, γέρους, παιδιά!

Γυναίκα 1: - Μάθατε πότε θα γίνει ο μεγάλος ξεσηκωμός;

Γυναίκα 2: - Εμείς εδώ στην άκρη του κόσμου αργούμε να μάθουμε τα νέα.

Μαθητής 5: - ( με περηφάνια ) Αυτό μπορώ να σας το πω κι εγώ! Στις 28 Οκτωβρίου ο Ιταλός πρέσβης θα σας ζητήσει να παραδοθείτε κι ο Μεταξάς θα πει ΟΧΙ!

Άντρας 2: - Τι λέει τούτο το μουρλό; Ποιος Μεταξάς και ποιο όχι;

Γυναίκα 1: - Τελικά λίγο ξύλο δεν κάνει κακό!

Μαθητής 8: - ( τον τραβάει πίσω ) Μην τον ακούτε, είναι που πεινάει..

Μαθητής 1: - Ακούστε.. Πόσο του μηνός έχουμε σήμερα;

Άντρας 1: - Πάει σχολείο και δεν ξέρει τι μέρα έχουμε..

Γυναίκα 1: - 24 Μαρτίου 1821!

Μαθητής 1: - Ένα θα σας πω! Αύριο ξημερώνει μια μεγάλη μέρα!

Μαθητής 5: - Για εμάς να δεις! Τέτοια μέρα καλά περνάμε. Παρέλαση, στεφάνια, μπακαλιάρος σκορδαλιά!

Άντρας 1: - Ιγώ αυτούνο θα το καταχερίσω!

Γυναίκα 2: - Και τι θα γίνει αύριο;

Μαθητής 1: - Να σας πω...

 

( Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την κουβέντα του κι ένα εκτυφλωτικό φως τους ρίχνει όλους κάτω )

 

ΣΚΗΝΗ 5

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Καλημέρα τα παιδιά

( Αρχίζουν να συνέρχονται. Ο μαθητής 3 κρατάει στο χέρι του το τσαρούχι. Ακούγονται παιδιά που παίζουν )

 

Μαθητής 7: - Γυρίσαμε;

Μαθητής 8: - Ότι γυρίσαμε, γυρίσαμε... αλλά πότε γυρίσαμε;

 

( Κοιτάζουν γύρω τους. Βρίσκονται στο χωριό τους, όμως όχι όπως το ξέρουνε, αλλά όπως το έχουν δει στις φωτογραφίες των γονιών τους )

 

Μαθητής 9: - Πω πω! Το χωριό είναι ίδιο με τις φωτογραφίες που έχει η μάνα μου από όταν ήταν μικρή!

Μαθητής 3: - Κι αυτά τα παιδιά ποια είναι;.. Έχει πλάκα!

Μαθητής 1: - Κι όμως..

 

( Πλησιάζουν τα παιδιά )

 

Μαθητής 1: - Γεια σας παιδιά! Τι κάνετε;

Παιδί 1: - Καλά! Ποιοι είστε εσείς;

Μαθητής 1: - ( μουρμουρίζει ) Αν κατάλαβα καλά, είμαστε τα παιδιά σας!

Μαθητής 8: - Τι λέει αυτός ρε;

Μαθητής 2: - Πώς σε λένε εσένα;

Παιδί 2: - Μαρία.

Μαθητής 2: - Όπως τη μαμά μου!

Μαθητής 4: - Εσένα;

Παιδί 4: - Σταύρο.

Μαθητής 4: - Όπως τον μπαμπά μου!

Μαθητής 1: - Πες μου ότι εσένα σε λένε Αγγελική..

Παιδί 1: - Ναι! Πώς το ξέρεις;

Μαθητής 1: - Είναι οι γονείς μας.. Θα τρελαθώ!

Μαθητής 6: - Γιατί να τρελαθούμε ρε παιδιά; Εδώ μας δίνεται μια μοναδική ευκαιρία!

Μαθητής 4: - Τι εννοείς;

Μαθητής 6: - Τώρα θα δεις.. Δεν μου λέτε παιδιά, πώς τα πάτε στο σχολείο; Καλά;

Παιδί 6: - Χάλια!

Παιδί 5: - Απαίσια!

Παιδί 3: - Βαρετά!

Παιδί 1: - Μια χαρά!

Μαθητής 6: - Καλά αυτός είναι δικός σου. Τι άλλο θα έλεγε; ( ξανά στα παιδιά ) Και δεν μου λέτε; Αν μπορούσατε να φτιάξετε έναν κόσμο χωρίς σχολεία θα το κάνατε;

ΟΛΑ ΜΑΖΙ: - Εννοείται!

Μαθητής 6: - Λοιπόν, ακούστε τι θα κάνετε. Εσείς να σωθείτε δεν γίνεται! Σώστε όμως τα παιδιά σας!

Παιδί 5: - Τι λέει αυτός;

Μαθητής 6: - Ακούστε! Όταν μεγαλώσετε, μη στείλετε τα παιδιά σας...

 

( Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του κι ένα εκτυφλωτικό φως τους ρίχνει όλους κάτω. Ακούγεται μόνο μια φωνή )

 

ΟΛΟΙ: - Όχι πάνω στο καλύτεροοοοο!

 

ΣΚΗΝΗ 6

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: We are the robots (εισαγωγή )

( Αρχίζουν να συνέρχονται. Βρίσκονται στο παγκάκι στην πλατεία του χωριού. Γύρω τους μικρά παιδιά τους κοιτάζουν με περιέργεια )

 

Μαθητής 8: - Πιάνω παγκάκι..

Μαθητής 9: - Η πλατεία μας δεν είναι αυτή;

Συμμαθητής 1: - Ξυπνάνε!

Συμμ.2:- Τι ξυπνάνε βρε; Δεν ήταν κοιμισμένοι!

Συμμ.3 : - Είχαν λιποθυμήσει!

Συμμ.4: - Έμαθε και τη λέξη «λιποθυμήσει»!

Συμμ.3: - Ναι! Μας την έμαθε η κυρία!

Συμμ.4: - Έλα! Σεβασμός στον μεγάλο!

Συμμ.5: - Τρίτη τάξη πηγαίνεις. Δεν είσαι μεγάλος!

Συμμ.6:- Πάντως πιο μεγάλος από αυτόν που πηγαίνει Δευτέρα!

Συμμ.7: - Έλα, σταματήστε! Σηκώνονται!

Μαθητής 7: - Κι αυτοί ποιοι είναι;

Συμμ. 8: - Τι πάθατε; Είστε καλά;

Μαθητής 2: - ( κοιτάζει καλά γύρω του ) Δεν το πιστεύω! Δεν το πιστεύω!

 

( Βλέπουν γύρω τους με προσοχή. Το παγκάκι κι η πλατεία μοιάζουν ίδια όμως σε μια μεγάλη πινακίδα γράφει: « Ο παλιός Δύστος»)

 

Μαθητής 4: - Τι γράφει αυτή η πινακίδα; «Ο παλιός Δύστος»;

Συμμ.9: - Ναι. Αυτό το κομμάτι του παλιού χωριού έγινε μουσείο για να μαθαίνουμε εμείς τα παιδιά πώς ήταν παλιά το χωριό μας!

Μαθητής 6: -Παλιά; Τι θα πει παλιά;

Συμμ.1: - Πριν από 50 χρόνια!

Μαθητής 5: - Τι λέει αυτός;

Μαθητής 1: - Αυτός λέει πως έχουν περάσει 50 χρόνια από τη μέρα που φύγαμε ! Αυτή τη φορά ήρθαμε στο μέλλον!

Μαθητής 2:- Στο δικό μας μέλλον!

Μαθητής 3: - Αν είναι έτσι, κάπου εδώ θα τριγυρίζουμε κι εμείς!

Μαθητής 4: - Και θα είμαστε 62 χρονών!

Μαθητής 5: - Τι λένε αυτοί μου λες;

Μαθητής 6: - Καλύτερα να μη σου πω! Δεν θα το αντέξεις!

Μαθητής 1: - Κάτσε να σιγουρευτούμε. Πώς σε λένε εσένα;

Συμμ.1: - ( Το όνομα του μαθητή 1 )

Μαθητής2: - Εσένα;

Συμμ.2: - ( Το όνομα του μαθητή 2 )

Μαθητής 3: - Κι εσένα;

Συμμ.3:- ( Το όνομα του μαθητή 3 )

Μαθητής 1: - Από ποιον πήρατε το όνομά σας;

Συμμ.4: Από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας φυσικά!

Μαθητής 3: - Θα λιποθυμήσω! Κι αυτή τη φορά χωρίς το φως!

Μαθητής 5: - Θα μας πείτε επιτέλους τι συμβαίνει;

Μαθητής 6: - Θα το φας το κεφάλι σου εσύ!

Μαθητής 1: - Τα παιδιά που βλέπετε είναι τα εγγόνια μας!

Μαθητής 2: -Ταξιδέψαμε στο μέλλον και... να 'μαστε!

Μαθητής 7: - Τα εγγόνια μας; Πότε κάναμε παιδιά και εγγόνια;

Μαθητής 2: - Πριν πολλά χρόνια!

Μαθητής 8: - Δηλαδή είμαι παππούς;

Μαθητής 9: - Κι εγώ γιαγιά;

Συμμ.5: - Δεν μου φαίνονται και πολύ καλά!

Συμμ.6: - Λες να λιποθυμήσουν πάλι;

Συμμ.7: - Τι πάθατε;

Συμμ.8: - Είστε καλά;

Συμμ.9: - Να σας φέρουμε λίγο νεράκι;

Μαθητής 1: - Καλά είμαστε. Δεν θέλουμε νερό. Θέλουμε μόνο να μας πείτε για τους παππούδες σας. Τι κάνουν;

Μαθητής 2: - Ναι, τι κάνουμε;

Συμμ.1: - Είναι όλοι μια χαρά!

Μαθητής 3: - Τους αγαπάτε;

Συμμ.2: - Πολύ!

Συμμ.3:- Οι παππούδες μας είναι οι καλύτεροι στον κόσμο!

Συμμ.4: - Από μικρά μας έμαθαν ένα σωρό πράγματα!

Συμμ. 5: - Μας διάβαζαν παραμύθια, μας έλεγαν ιστορίες..

Συμμ.6: - Μας έλεγαν πώς όταν ήταν μικροί ταξίδεψαν στο χρόνο και είδαν από κοντά πολλά πράγματα!

Συμμ. 7:- Μας δίνουν του κόσμου τις συμβουλές!

Συμμ.8: - Κι έχουν μια τρέλα με το σχολείο, άλλο πράγμα!

Μαθητής 9: - Δηλαδή;

Συμμ.9: - Συνέχεια μας λένε να αγαπάμε το σχολείο και να διαβάζουμε πολύ για να γίνουμε μια μέρα έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι!

Μαθητής 1:- Κι οι παππούδες σας που σας τα λένε αυτά, είναι έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι;

Συμμ. 1: -Όλοι τους ξέρουν πολλά πράγματα και συνεχώς διαβάζουν να μάθουν κι άλλα!

Μαθητής 2:- Τελικά τα καταφέραμε καλά στη ζωή μας!

Μαθητής 3: - Αν κρίνω από τα εγγόνια μας, μάλλον πετύχαμε!

Μαθητής 4: -Έξυπνα..

Μαθητής 5: - Και όμορφα! Ιδίως το δικό μου..

Μαθητής 6: - Για να λένε για εμάς τόσο καλά λόγια θα πει πως κάτι αξίζουμε.

Μαθητής 7: - Και βέβαια αξίζουμε! Τα καλύτερα! Στο χέρι μας είναι να γίνουμε σπουδαίοι!

Μαθητής 8: - Και να πραγματοποιήσουμε όλα τα όνειρά μας!

Μαθητής 9: - Αρκεί να το θελήσουμε!

Μαθητής 1: - Και να το προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις! Άρα...

ΟΛΟΙ: - Άρα;

Μαθητής 1: - Ετοιμαστείτε να λιποθυμήσουμε για τελευταία φορά!. Κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά θα γυρίσουμε εκεί που πρέπει!

Μαθητής 2: - Στο Δύστο και στο σχολείο μας!

Μαθητής 3: - Στα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μας! Στα μαθητικά μας χρόνια!

 

( Εμφανίζεται ένα εκτυφλωτικό φως και μετά σκοτάδι. Ακούγεται μουσική, τα φώτα ανάβουν και όλα τα παιδιά μαζί τραγουδούν )

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Τα χρόνια τα μαθητικά

Κωνσταντινίδου Κατερίνα

Εκπαιδευτικός

Καλοκαίρι 2016

Read More