Ένα Παραμύθι για τη Λίμνη του Δύστου, Όχι και τόσο Παραμύθι..

 

Το "Παραμύθι" αυτό το γράψαμε μαζί με τους μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης

στο πλαίσιο των ετήσιων δράσεων του σχολείου μας, 

του Δημοτικού Σχολείου Δύστου,

για την Προστασία και την Ανάδειξη της Λίμνης του Δύστου.

Μπορείτε να το διαβάσετε σε eBook κάνοντας κλικ στην εικόνα ή  εδώ.

και να το ακούσετε στο European School Radio εδώ!

Ήταν κάποτε, παλιά, μια υπέροχη λίμνη, η Λίμνη του Δύστου!

Την περιτριγύριζαν άσπρα, ροζ και λιλά, όμορφα λουλούδια, ενώ στις καλαμιές και τα καθαρά νερά της ζούσαν υπέροχα πουλιά! Πάπιες, σταχτοτσικνιάδες, κύκνοι, καλαμοκανάδες και το φθινόπωρο, οι υπέροχοι λευκοί πελαργοί!

Μέρα νύχτα άκουγες το κελάηδημα των αηδονιών, των κούκων και των γκιώνηδων και το ατέλειωτο τραγούδι των βατράχων!

Ο αέρας μοσχοβολούσε θυμάρι και όλα τα πλάσματα της λίμνης ζούσαν ευτυχισμένα!

Στον μικρό λόφο, στη μέση της λίμνης, στο Καστρί, ζούσε και η Νεράιδα της λίμνης!

Μια πανέμορφη νεράιδα, που τα μάτια και το μακρύ φόρεμά της είχαν πάντα το χρώμα των νερών της λίμνης.

Τα ζώα και τα φυτά της λίμνης λάτρευαν τη Νεράιδα!

Τα λουλουδάκια μόλις την έβλεπαν, έτρεχαν να στολίσουν τα μακριά μαλλιά της, τα όμορφα πουλιά πετούσαν χαρούμενα γύρω της, τα βατράχια τής τραγουδούσαν μέρα νύχτα κι ακόμα και τα φίδια παραμέριζαν με σεβασμό στο δρόμο της.

Όμως κι η Νεράιδα λάτρευε όλα τα πλάσματα της λίμνης!

Τα πρόσεχε, τα φρόντιζε, ήταν ο φύλακας άγγελός τους!

Η ζωή κυλούσε όμορφη στη λίμνη του Δύστου!

Όλα όμως άλλαξαν τη μέρα που εμφανίστηκε ένα απαίσιο τέρας, με κόκκινα μάτια και ένα μεγάλο στόμα με κοφτερά δόντια!

Απληστία ήταν το όνομά του και το είχαν δημιουργήσει και αναθρέψει και δυναμώσει οι άνθρωποι που ζούσαν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!

Η Απληστία εμφανιζόταν πάντα όπου υπήρχε κάτι όμορφο κι η τροφή της ήταν να το καταστρέψει και να αφήσει πίσω της ερημιά! Κι αυτό ήρθε να κάνει και στη λίμνη του Δύστου! Μαζί της ήρθαν κι οι άνθρωποι που, πίσω από την καταστροφή της λίμνης, έβλεπαν το δικό τους όφελος, το δικό τους κέρδος, όχι σε ομορφιά, αλλά σε χρήματα!

Το τέρας άρχισε να ρουφάει λαίμαργα το νερό της λίμνης...

Άνθρωποι έτρεχαν πίσω του και έβαζαν πασσάλους στη γη που άδειαζε από το νερό και την έκαναν χωράφια τους! Γέμιζαν τη λίμνη φυτοφάρμακα και λιπάσματα, και οι καλαμιές ψήλωναν και γίνονταν πιο πυκνές, πιο πολλές και τα ψάρια πέθαιναν, και μαζί τους και τα ζώα που τρέφονταν από αυτά. Κυνηγοί σκότωναν τα όμορφα πουλιά κι οι όχθες γέμιζαν σκουπίδια και βρωμιές! Και η Απληστία ρουφούσε ασταμάτητα τη ζωή από τη λίμνη!

Η Νεράιδα της λίμνης προσπάθησε να πολεμήσει την Απληστία, όμως οι άνθρωποι που την ακολουθούσαν γρήγορα την έπιασαν, την αλυσόδεσαν και την οδήγησαν σε μια κρυφή σπηλιά, στους πρόποδες του λόφου κι εκεί τη φυλάκισαν, κλείνοντας την είσοδο της σπηλιάς με έναν τεράστιο βράχο.

Η τελευταία εικόνα που είδε η Νεράιδα, πριν κλείσει η είσοδος της σπηλιάς με το βράχο, ήταν η λίμνη που φλεγόταν, πουλιά και ζώα σκοτωμένα, λουλούδια τσαλαπατημένα και ξεριζωμένα και τότε τα μάτια και το φόρεμά της έγιναν μαύρα και τα δάκρυά της έτρεχαν ασταμάτητα..

Όλα είχαν χαθεί..

Η όμορφη λίμνη είχε πια πεθάνει, μαζί με τα πλάσματά της..

Η Απληστία όταν ολοκλήρωσε το έργο της, σύρθηκε μακριά από τη Λίμνη του Δύστου. Οι άνθρωποι θα την οδηγούσαν σε κάποιο άλλο όμορφο μέρος για να το καταστρέψει προς όφελός τους.

Στη λίμνη, βγήκαν από την κρυψώνα τους τα λίγα ζώα και φυτά που πρόλαβαν να κρυφτούν και να επιβιώσουν από το Τέρας, την Απληστία.

Πρώτη τους σκέψη ήταν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα!

Έτρεξαν στη σπηλιά και προσπάθησαν με όλη τους τη δύναμη να τραβήξουν το βράχο από την είσοδό της.

Ήταν αδύνατο!

Ο βράχος ήταν τεράστιος κι αυτά ήταν λίγα, μικρά και αδύναμα..

Ήταν τότε που ένας ολόλευκος κύκνος είπε στα ζώα και τα φυτά της λίμνης, πως μόνη τους ελπίδα ήταν οι άνθρωποι, όχι αυτοί που ζουν με την Απληστία, αλλά τα παιδιά που ζουν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!

Με τη βοήθειά τους και μόνο, θα μπορούσαν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα και να σώσουν τη λίμνη που αργοπέθαινε.

Όλοι συμφώνησαν!

Και το ίδιο βράδυ, πήγαν στα σπίτια των παιδιών κι άφησαν έξω από την πόρτα τους ένα απλό σημείωμα..

«Βοηθήστε μας! Σας περιμένουμε στη λίμνη νωρίς το πρωί»

Ξημερώματα της επόμενης μέρας, όλα τα παιδιά ήρθαν στη λίμνη. Το θέαμα που αντίκρισαν τους έφερε δάκρυα στα μάτια. Είχαν ακούσει για τις φωτιές, για το νερό της λίμνης που λιγοστεύει, όμως δεν μπορούσαν να φανταστούν τη φρίκη που τώρα αντίκρυζαν.

Τα πλάσματα της λίμνης είπαν στα παιδιά για τη φυλακισμένη Νεράιδα. Και όλοι μαζί πήγαν στη σπηλιά. Χρειάστηκε όλη τους η δύναμη και πολλές προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουν.

Όταν η είσοδος της σπηλιά άνοιξε είδαν μπροστά τους αλυσοδεμένη την μαυροφορεμένη Νεράιδα και τα δάκρυά της να έχουν φτιάξει μια μικρή λιμνούλα στο έδαφος της σπηλιάς.

Την έλυσαν κι έκατσαν όλοι γύρω της , παιδιά, ζώα και φυτά..

Μέσα από το άνοιγμα της σπηλιάς έβλεπαν με απόγνωση την καταστροφή..

Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους και η ψυχή τους γέμισε θλίψη, αλλά και απέραντη αγάπη και θέληση να σώσουν τη λίμνη τους και να την κάνουν όμορφη και πάλι!

Παιδιά, ζώα και φυτά, ένωσαν τα χέρια τους και έκλεισαν τα μάτια και φαντάστηκαν τη λίμνη όπως ήταν παλιά. Κι η Νεράιδα άγγιξε με το χέρι της τη λιμνούλα με τα δάκρυά της που είχε μεγαλώσει και με τα δάκρυα των παιδιών.

Και τότε, τα δάκρυα αυτής της μικρής λιμνούλας στο έδαφος της σπηλιάς, άρχισαν να κυλούν προς τη λίμνη και δεν τελείωναν με τίποτα και κυλούσαν και γέμιζαν τη λίμνη ασταμάτητα!

Και το νερό της λίμνης ανέβαινε κι ανέβαινε και καθάριζε και γινόταν αστραφτερό, όπως παλιά!

Αστραφτερό άρχισε να γίνεται και το φόρεμα της Νεράιδας!

Τα παιδιά, τα ζώα και τα φυτά βγήκαν μαζί με τη Νεράιδα από τη σπηλιά κοιτώντας με έκπληξη τη λίμνη να μεγαλώνει, να γεμίζει νερό και να αστράφτει στον ήλιο!

«Η αγάπη κάνει θαύματα», είπε στα παιδιά η Νεράιδα.

«Η αγάπη μας για τη λίμνη, την έσωσε»!

«Κι η Απληστία;», είπε μια μαργαρίτα, «αν ξαναγυρίσει η Απληστία;»

«Την Απληστία την τρέφει η κακία και το μίσος», απάντησε η Νεράιδα.

«Τώρα πια το ξέρουμε καλά!», είπε κι ένα παιδί. «Η Λίμνη μας θα είναι ζωντανή και όμορφη, μόνο αν την αγαπάμε, τη φροντίζουμε και όλοι μαζί την προστατεύουμε από την Απληστία και τους ανθρώπους της!»

Ναι, τώρα όλοι το ήξεραν καλά!

Όλοι μαζί θα κρατούσαν τη Λίμνη του Δύστου ζωντανή και όμορφη, όπως της αξίζει!

Κατερίνα Κωνσταντινίδου

Εκπαιδευτικός

Ιούνιος 2021

Read More

Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι

 

Ένα Παραμύθι για τα Χριστούγεννα!

Ένα Παραμύθι για τη Δύναμη της Αγάπης!

Άλλωστε, τι είναι τα Χριστούγεννα, παρά η πιο όμορφη ιστορία του κόσμου

που διδάσκει Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη!

Η νύχτα σκέπασε το χιονισμένο δάσος..

Τα ζώα κρύφτηκαν στις φωλιές τους κι η παγωμένη λίμνη άστραφτε κάτω από το φως του φεγγαριού.

Σε ένα ξέφωτο του πυκνού δάσους ξεπρόβαλλε ένα ξύλινο σπιτάκι. Τα παράθυρά του ήταν φωτισμένα

 και από την καμινάδα του έβγαινε πυκνός καπνός.

Ο Άγιος Βασίλης καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι. Γύρω του πάνω στη

 χοντρή κόκκινη φλοκάτη κάθονταν τα Ξωτικά. Όλοι φαίνονταν χαρούμενοι! Ήταν, βλέπετε, η πιο

 όμορφη εποχή του χρόνου! Η εποχή που όλοι μαζί διάβαζαν τα γράμματα των παιδιών από όλο τον

 κόσμο και σημείωναν στο μεγάλο Βιβλίο των Ευχών τα δώρα που κάθε παιδί ζητούσε από τον Άγιο.

Read More

Σαν Παλιό Σινεμά

 

  ΣΚΗΝΗ 1

  Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο

( Ακούγεται μουσική λατέρνας. Πλησιάζουν στη σκηνή Ο Αυλωνίτης κι ο Φωτόπουλος. Ο Φωτόπουλος κουβαλά τη λατέρνα κι ο Αυλωνίτης το τρίποδο. Είναι κουρασμένοι. )

 

Φωτόπουλος: - ( βλέπει μια χελώνα ) Τα σέβη μου...

Αυλωνίτης: -Σε ποιον μιλάς ρε;

Φωτόπουλος: -Στο συνάδελφο... Αν δεν υπήρχαν οι λατερνατζήδες, οι χελώνες θα ήταν τα πιο δυστυχισμένα ζώα της γης...

Αυλωνίτης: -Έλα ρε...

Φωτόπουλος: -Τι είναι;

Αυλωνίτης: -Ακούμπα την κάτω να ξεκουραστείς λιγάκι...

Φωτόπουλος: - (τεντώνεται ) Πω πω πιάστηκα... Κοίτα να δεις που ξεκίνησα άνθρωπος και θα καταλήξω Γάμα κεφαλαίο...

Αυλωνίτης: -Κάνε υπομονή... Αυτή είν' η ζωή του καλλιτέχνη...

( πλησιάζουν οι τσιγγάνες )

Τσιγγάνα 1: -Γεια σου θείο!

Τσιγγάνα 2: -Να σε πω τη μοίρα σου;

Τσιγγάνα 3: - Να σε πω το ριζικό σου;

Φωτόπουλος: -Άσε, την ξέρουμε τη μοίρα μας!

Τσιγγάνα 4: - Θα μας παίξετε τουλάχιστο ένα τραγουδάκι να χορέψουμε;

Όλες μαζί:- Ναι, ναι, να χορέψουμε!

Φωτόπουλος: - Άντε ρε Παυλάρα, να κάνουμε το χατίρι στα κορίτσα...

Αυλωνίτης: -Ό,τι πείτε....

  ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΣΤ' ΑΥΤΙ

 

                          ( Οι τσιγγάνες φεύγουν γελώντας )

Τσιγγάνα 4: Ευχαριστούμε θείο!

Όλες μαζί: -Ευχαριστούμε!

Φωτόπουλος:- Στο επανειδείν... Τι λες ρε Παυλάρα... Την κάνουμε;

Αυλωνίτης: - Άιντε πάμε... Πριν λίγο μας προσπέρασε κι ο συνάδελφος....

Φωτόπουλος: -( τον κοιτάζει με απορία )

Αυλωνίτης: - Η χελώνα ντε!

( Γελάνε και φεύγουν ενώ ακούγεται ήχος λατέρνας.)

 

   ΣΚΗΝΗ 2

Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο

                                     

( Σ' ένα τραπεζάκι στην άκρη της σκηνής έρχεται και κάθεται μια ομάδα καθηγητών. Από την άλλη άκρη μαζεύονται οι μαθήτριες. )

Καθηγητής 1: -Ωραία είναι εδώ συνάδελφοι...

Διευθυντής: -Πολύ ωραία, βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Εγώ πάντως κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα...

Καθηγητής 1: -Γιατί συνάδελφε, τι έχεις;

Καθηγητής 2: -Περιμένω πότε θα σπάσουν πλάκα με κάποιον από εμάς... Τόσα μας κάνουν στο σχολείο, εδώ που είναι και πιο ελεύθερες...

Διευθυντής: -Κακώς ανησυχείτε αγαπητέ, βεβαίως βεβαίως... Θα είμαστε διαρκώς κοντά τους και θα έχουμε το νου μας, έτσι δεν είναι κ. Φλωρά;

Παπαμιχαήλ 1: -Μάλιστα, όμως τι κάνουν εκεί;

Διευθυντής: -Ω τίποτα... Η Παπασταύρου δίνει μια από τις παραστάσεις της, βεβαίως βεβαίως...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ

( Καθώς το τραγούδι τελειώνει, μια ομάδα κοριτσιών κάτι ετοιμάζει... Η μια λιμάρει το σκοινί μιας κούνιας...)

Μαθήτρια 3: -Τι κάνεις εκεί;

Μαθήτρια 1: -Σσσσς!

Μαθήτρια 2: -Μα τώρα τι ανοησία είναι αυτή; Έτσι όπως έκανες το σκοινί, μόλις κάτσει κάποιος θα σπάσει...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ...

Μαθήτρια 2: -Δηλαδή;

Μαθήτρια 1: -Να σπάσει...

Μαθήτρια 2: -Δεν καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: -Είναι απλό... Θα περιμένουμε να περάσει από δω ο κ. Φλωράς... Μόλις περάσει θα του πούμε «Τι κάνετε κ. Φλωρά;», «Ελάτε κι από δω κ. Φλωρά...», Καθίστε να σας τρατάρουμε κ. Φλωρά...», θα καθίσει και χρατς....

Μαθήτρια 3: -Μα μπορεί να σπάσει κάτι...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ, να σπάσει κανα χέρι, κανα πόδι..... Μπορεί και την κεφάλα του να ησυχάσουμε λιγάκι...

                                        ( γελάνε )

Βουγιουκλάκη 1: -Ε όχι κι έτσι ρε κορίτσια! Αυτό δεν είναι αστείο...

Μαθήτρια 2: -Καλά εσύ να μη γελάσεις...Εμείς πάντως θα γελάσουμε...

Μαθήτρια 4: -Κι αν σπάσει κανα χέρι και το βάλει στο γύψο, ε τότε θα ξεκαρδιστούμε στα γέλια!

Βουγιουκλάκη 1: -Ε κι εγώ σας πληροφορώ πως δεν θα σας αφήσω να κάνετε κάτι τέτοιο!

Μαθήτρια 2: -Μπα μπα μπα, τι θέλεις να πεις;

Μαθήτρια 1: -Άσε άσε, η Παπασταύρου έχει πολύ σοβαρό λόγο που δεν θέλει να πέσει ο κ. Φλωράς...

Βουγιουκλάκη 1: -Δεν σε καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: Έλα που εγώ σε καταλαβαίνω... Όλες μας σε έχουμε καταλάβει...

Όλες: - Ουουου!

Βουγιουκλάκη 1: -Αλεξίου, μάζεψε τη γλώσσα σου...

Μαθήτρια 1: -Το πόσο σου πάει για καθηγήτρια, δε λέγεται...

                     ( Πέφτει η μια πάνω στην άλλη και χτυπιούνται...)

Παπαμιχαήλ 1: -(τις χωρίζει ) Τι γίνεται εδώ; Δεν ντρέπεστε ολόκληρες γυναίκες να μαλώνετε σαν αλητάκια; Τι έγινε Παπασταύρου; ( δεν απαντά ) Τι έγινε Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Με χτύπησε...

Παπαμιχαήλ 1: -Ποιος; Η Παπασταύρου; Γιατί; Τι έγινε;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα... Εκεί που καθόμασταν μια χαρά χίμηξε πάνω μου...

Παπαμιχαήλ 1: -Έτσι στα καλά καθούμενα; Κάτι θα της είπες, κάτι θα σου είπε... Παπασταύρου;

Βουγιουκλάκη 1: Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1΅-Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Ξανθοπούλου, είδες τι έγινε;

Μαθήτρια 2: -Όχι κ. Φλωρά... Εγώ εκείνη την ώρα μιλόυσα με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Γεωργίου;

Μαθήτρια 5: -Όπως σας είπε και η Ξανθοπούλου εγώ μιλούσα μαζί της εκείνη την ώρα...

Παπαμιχαήλ 1: -Κι εσύ Λαζάρου;

Μαθήτρια 6: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Ξανθοπούλου που μιλούσε με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: - Πολυχρονοπούλου;

Μαθήτρια 7: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Λαζάρου που πρόσεχε την Γεωργίου που μιλούσε με την Ξανθοπούλου...

    ( Όλοι κοιτάνε τον καθηγητή 2 που έχει πέσει από την κούνια και γελάνε )

Παπαμιχαήλ 1: -Νομίζω ήρθε η ώρα να φύγουμε!

Διευθυντής: -Να φύγουμε βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Σας τα 'λεγα πως έχω κακό προαίσθημα...

                 ( Φεύγουν ενώ ακούγεται η μουσική της «γατούλας»)

 

  ΣΚΗΝΗ 3

Τα Κίτρινα Γάντια

                          

( Στο πίσω μέρος πίσω από πάγκο είναι ο Γκιωνάκης. Μπαίνει ο Σταυρίδης )

 

Σταυρίδης: -Ποιος είναι εδώ;

Γκιωνάκης: - Εμείς οι δυο, χα χα χα...

Σταυρίδης: - αχου... κάνει και τσαχπινιές....

Γκιωνάκης: -Τι θέτε; Θέτε τίποτα;

Σταυρίδης: -έχεις μια πορτοκαλάδα;

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ναι πορτοκαλάδα.

Γκιωνάκης: -Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης: -όχι από μούσμουλα!

Γκιωνάκης: -χα χα καλό!

Σταυρίδης: - χα χα... Να που το ρίξαμε κι οι δυο στις τσαχπινιές και δεν θα βγάλουμε άκρη.... Φέρε ρε μια πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα, λεμονάδα, ό,τι έχεις...

Γκιωνάκης: -Λεμονάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Βάλε λεμονάδα, άιντε...

Γκιωνάκης: -Από λεμόνια;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα κάνω με δαύτονε; Έχει ρε γκαζόζα, μια σόδα, ό,τι να' ναι;

Γκιωνάκης: - Γκαζόζα θέτε; Σόδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα γίνω εγώ με σένα...

Γκιωνάκης: -Ε, μια μου λέτε λεμονάδα, μια πορτοκαλάδα, μια γκαζόζα , μια σόδα... τι θέτε τέλος πάντων;

Σταυρίδης: -Άκου δω... το αποφάσισα.... Φέρε μια πορτοκαλάδα....

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ώπα! Μην το πάμε από την αρχή...

Γκιωνάκης: -Καλά... Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Να σας δώκω...

Σταυρίδης: -Άντε μπράβο να τελειώνουμε...

Γκιωνάκης: -Αλήθεια, δεν μου είπατε... Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης:- Θα σε σκοτώσω ρε!

                              ( τον κυνηγάει έξω από την σκηνή )

 

( Ακούγεται κρητική μουσική. Από την άλλη άκρη της σκηνής εμφανίζονται ο Παπάς, ο Δήμαρχος κι ο Ενωμοτάρχης )

 ΣΚΗΝΗ 4

Η Νεράιδα και το Παλικάρι

                                   

Παπάς: -Να έχεις την ευχή του θεού κυρ Νωματάρχα μου... κι είθε με τη βοήθειά του να καταφέρεις αυτό που τόσα χρόνια δεν καταφέραμε ελόγου μας....

Δήμαρχος: -Εγώ σαν πρόεδρος του χωριού, θα ζητήσω από το κοινοτικό συμβούλιο να σου φτιάξουμε ανδριάντα αν τα καταφέρεις... Δύσκολο όμως... Πολύ δύσκολο κυρ Νωματάρχα μου...

Ενωμοτάρχης: -Να μι στήσιτι ανδριάντα;... Γιατί δύσκουλο... Εύκολου είνι... Να... μου πάει κόλας...

Δήμαρχος: -Όχι μωρέ... Δύσκολο είναι να τους μονοιάσουμε...

Ενωμοτάρχης: -Ούλα είνι δύσκουλα μέχρι να γίνουν εύκουλα...Χουρουφύλαξ!...

Χωροφύλακας: -Διαταγάς κυρ Νωματάρχα...

Ενωμοτάρχης: -Τους ειδουποίησες ότι θέλου να τους μιλήσου;

Χωροφύλακας: -Μάλιστα κυρ Νωματάρχα... Νάτοι! Έρχονται...

Παπάς: -Να αυτοί από κει είναι οι Φουρτουνάκηδες...

Δήμαρχος: -Κι αυτοί από κει, οι Βροντάκηδες...

Ενωμοτάρχης: -Κι αυτή, σίγουρα είνι η Νιράιδα...

Δήμαρχος: -Μάλιστα, το Κατερινιώ!

( Οι δυο οικογένειες στέκονται με τις πλάτες γυρισμένες. Η Βουγιουκλάκη γυρίζει γρήγορα και φιλά το χέρι του παπά )

Παπάς: -Να έχεις την ευχή μου παιδί μου...

Βουγιουκλάκη 2: -Ευχαριστώ παπά μου...

Δήμαρχος: -Αγαπητοί συμπατριώτες, ο κ. Νωματάρχης θέλει να σας πει δυο λόγια...

           ( Ο Ενωμοτάρχης ξεροβήχει, παίρνει ύφος και με δυνατή φωνή...)

Ενωμοτάρχης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες...

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες!

Πατέρας Βροντάκης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Ησυχάστε! Αυτό που προέχει είνι η ησυχία κι η ηρεμία αυτού του τόπου! Χουρουφύλαξ! Νιρό!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

                                   ( Πίνει νερό. Οι άλλοι φωνάζουν. )

Ενωμοτάρχης: -Ησυχία! Ησυχία είπα! (μαλακώνει τη φωνή του) Ξιχάστε τα ανόητα μίση και πάθη...

Βουγιουκλάκη 2: -Οι Βροντάκηδες είναι οχιές φαρμακερές!

Πατέρας Βροντάκης: -Εσείς ποτίσατε φαρμάκι αυτό τον τόπο!

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Μέτρα τα λόγια σου Βροντάκη, να μη πιαστούμε στα χέρια!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Καυγάς μπρουστά στου όργανου! Σιβασμός γιατί θα σας στείλου όλους στου κελί...

Παπάς: -Ησυχάστε... Ησυχάστε Χριστιανοί... Φιλιώστε για το καλό του τόπου!

Βουγιουκλάκη 2: -Δεν γίνεται παπά μου! Το μίσος είναι αγιάτρευτο!

Ενωμοτάρχης: -Για στάσου κουπελιά μου... (στρίβει το μουστάκι) Όμορφή μου κουπελιά... Λες πως μισείς τους Βρουντάκηδες

Βουγιουκλάκη 2: -Μάλιστα!

Ενωμοτάρχης: -Μπουρείς να μι πεις του λόγου; Την αιτία;

Βουγιουκλάκη 2: -Βιβαίους! Διότι οι .....

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Να σου πω εγώ κυρ Νωματάρχα! Οοοοο....

Βουγιουκλάκη 2: -Άσε θα τα πω εγώ...Λοιπόν, κυρ Νωματάρχα μου... προτού δυο... τρεις... μπορεί και τέσσερις αιώνες...

Ενωμοτάρχης: -Α... Προυσφάτους δηλαδή...

Βουγιουκλάκη 2: -Ναι... Προσφάτως... Ο προπάππος του προπάππου του παππού μου , καπετάν Μανολιός Φουρτουνάκης με τ' όνομα... εμαχαιρώθηκε πισώπλατα από τον προπάππου του προπάππου του παππού των Βροντάκηδων.... Των Βροντάκηδων.

Πατέρας Βροντάκης: -Ψέμματα λέει κυρ Νωματάρχα μου! Πρώτος έβγαλε τη μαχαίρα και τον λάβωσε ο προπάππους του προπάππου του παππού των Φουρτουνάκηδων...

Φουρτουνάκηδες: -Ψέματα! ( φωνές )

Ενωμοτάρχης: -Συχία! Συχία λέου! Μην αρπάζιστι! Είπαμε λοιπόν... Ο ποαππούς του προπάππου...

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους...

Ενωμοτάρχης: -Ο προπάππους του παππού....

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους του προπάππου...

Ενωμοτάρχης: -Ααααα! Βρε δεν αφήνιτι τους παππούδις και τους προπαππούδις, να μονοιάσετε...

Βουγιουκλάκη 2: -Ποτέ δεν θα μονοιάσουμε με αυτό το σκυλολόι...

Πατέρας Βροντάκη: -Βάλε φραγμό στο στόμα σου να μη σε φάει το χώμα! Σκύλοι είστε σεις κι ο Σκανταλάκης που θα πάρεις άντρα σου!

Βουγιουκλάκη 2: -Ζουλεύεις μωρέ κουζουλέ γιατί ο Σκανταλάκης έχει παράδες κι είναι και κούκλος... Δεν είναι θεια;

Θεια: -Είναι κόρη μου είναι...

Ενωμοτάρχης: -Δεν βρίσκουμι άκρη...

Δήμαρχος: -Σας τά ΄λεγα κυρ Νωματάρχη μου...

Ενωμοτάρχης: -Χουρουφύλαξ! Να διαλυθούν ησύχους! Τώρα!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

( φεύγουν με ύφος... Αποχωρούν κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση κι οι τρεις... ακούγεται Κρητική μουσική )

 

ΣΚΗΝΗ 5

Γοργόνες και Μάγκες

                                       

( στη σκηνή μια παρέα αντρών γύρω από ένα τραπέζι... Η Καραγιάννη τους φέρνει φαγητά )

Καραγιάννη: -Γεια σου Νικολή! Γεια σου Μιχάλη!

Άντρας 1: Καλώς το Μαριώ!

Καραγιάννη: -Γεια σου Στράτο! Γεια σου Παντέλο! Παιδιά τραβήξτε τα στην άκρη να βάλω τους μεζέδες...

Άντρας 2: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ...

Καραγιάννη: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ; Πού είναι; Α, γεια σου Δημητρό! Τι κάνεις;

Δημητρός: -Τίποτα...

Καραγιάννη: -Ε, πάντα τίποτα δεν έκανες εσύ...

Άντρες: -Χα, χα, χα...

Καραγιάννη: -Από υγεία λέω.... Πώς είσαι;

Δημητρός: -Γερός, πολύ γερός, πάρα πολύ γερός...

Καραγιάννη: -Μόνο που τρέμεις φουκαρά μου σαν τον παλιόγερο...

Δημητρός: -Εσύ δεν πρέπει να με περιγελάς, γιατί ξέρεις πως αν σου τύχει κανα κακό, εγώ θα τρέξω πρώτος να σε σώσω...

Καραγιάννη: -Το ξέρω Δημητρό, γι αυτό και σ' αγαπάω...Αυτά που λέω είναι χωρατά για να περάσει η ώρα...

Δημητρός: -Το λες αλήθεια; Μ' αγαπάς;

Καραγιάννη: -Όρκο να κάνω θέλεις;

Δημητρός: -Όχι, όχι... Μου φτάνει που το άκουσαν αυτοί εδώ που όλο με πειράζουν...

Άντρας 3: -Ώστε Μαριώ, θες να πεις πως τον εθέλεις γι' άντρα;

Καραγιάννη: -Για άντρα; Τι λες βρε Νικολή... Για ξάδερφο, για φίλο, για γείτονα, για συμπέθερο... Για άντρα όμως όχι!

Δημητρός: -Γιτι, δεν είμαι όμορφος εγώ; Δεν είμαι παλικάρι;

Καραγιάννη: -Είσαι απ' όλα αυτά, αλλά τον άντρα που θα πάρω, αλλιώς τον ονειρεύομαι...

Άντρας 4: -Για πες μας δηλαδή... Πώς τον εθέλεις;

Καραγιάννη: -Μετά χαράς... Ακούστε...

 

                          ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ

Άντρας 5:- Κουράγιο Δημητρό!

( Φεύγει με ύφος κι οι άλλοι χτυπούν στην πλάτη το Δημητρό, τον παίρνουν και φεύγουν...)

 

ΣΚΗΝΗ 6

Μερικοί το Προτιμούν Κρύο

                                               

( Μπαίνει αυτοκίνητο στη σκηνή... Οδηγεί ο Ηλιόπουλος, δίπλα του οι δυο αδερφές, πίσω του η Βλαχοπούλου, η μητέρα κι ο πατέρας.... )

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε...

Ηλιόπουλος: -Τι γίναμε;

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε μ' αυτό το σαράβαλο....

Ηλιόπουλος: -Ανοησίες.... Καινούρια έχει όλος ο κόσμος... Μ' αυτό κάνεις εντύπωση...Είναι σπάνιο και τα σπάνια έχουν αξία...

Αδερφή 2: -Αηδία είναι...

Ηλιόπουλος: -Εμένα αυτό μ' αρέσει, αυτό πήρα...

Βλαχοπούλου: -Ορίστε, αυτό του αρέσει, αυτό πήρε...

Αδερφή 2: - Εσύ τι θέλεις και ανακατεύεσαι;

Βλαχοπούλου: -Άμα σου δώσω μια θα σου πω εγώ....

Μητέρα: -Ηρέμησε παιδί μου...

Πατέρας: -Ελάτε ρε παιδιά ηρεμήστε... Εδώ βγήκαμε να πάρουμε αέρα... Να διασκεδάσουμε....

Μητέρα: -Βέβαια...

Πατέρας: -Άντε Λάκη, πιάσε ένα τραγουδάκι να πούμε όλοι μαζί...

Ηλιόπουλος: -Και δεν το πιάνεις εσύ καλύτερα ρε πατέρα;

Πατέρας: - Καλά... ( αρχίζει να τραγουδά... Τον ακολουθεί η μητέρα κι η Βλαχοπούλου ) Ο Μάιος μας έφτασε...

Ηλιόπουλος:- Τι Μάιος ρε πατέρα; Ιούνιο έχουμε

Πατέρας: -Εγώ αυτό ξέρω αυτό λέω...

Βλαχοπούλου: -Αυτό ξέρει αυτό λέει...

Μητέρα: -Κάποιος κορνάρει από πίσω...

Ηλιόπουλος: -Τι θέλει;

Μητέρα: Θέλει να περάσει...

Ηλιόπουλος: -Ε, ας πάει από κει...

Βλαχοπούλου: -Από κει, από κει... Είπαμε από κει Χριστιανέ μου!

                        ( Τους προσπερνάει... Τους μουντζώνει...)

Οδηγός: -Να!!!!

Ηλιόπουλος: -Α, να εσύ ρε! ( αφήνει το τιμόνι να μουντζώσει, όλοι ουρλιάζουν... Σταματάνε και κατεβαίνουν αγριεμένοι... )

Οδηγός: -Εμένα μούντζωσες ρε;

Ηλιόπουλος: -Ναι ρε εσένα, και κάτσε φρόνιμα μη σε δείρω...

Οδηγός: -Ποιος θα με δείρει ρε μόμολο;

Βλαχοπούλου: -Ποιον είπες ρε μόμολο; Τον αδερφό μου;

Οδηγός: -Ρε άιντε από δω...

Ηλιόπουλος: -Έχε χάρη ρε...( μπαίνουν στο αμάξι )

Ηλιόπουλος: -Τι είναι πάλι αυτοί και μαζεύτηκαν εδώ πέρα;

Αδερφή1: -Τι σε πειράζουν; Παρέα μας κάνουν τα παιδιά...

Ηλιόπουλος: -Αυτό μας έλειπε... Να κάνουμε τα γλυκά μάτια σε τεντυμπόγια...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΚΗΝΗ 7

Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια

                             

               ( Στη σκηνή μπαίνει τρέχοντας ο βοηθός του ταβερνιάρη )

Βοηθός: -Έρχονται αφεντικό, έρχονται!

Ταβερνιάρης:- Αλήθεια;

Βοηθός: -Νάτοι, στρίβουν από τη γωνία!

Ταβερνιάρης: -Ωραία! Τρέξε βάλε μουσική!

( Από τις δυο άκρες της σκηνής μπαίνουν δυο ομάδες με πανώ στα χέρια. H Βουγιουκλάκη κι ο Άγγλος κρατούν σουβλάκι )

Βουγιουκλάκη: -Do you like it dear;

Άγγλος: -Oh, yes, it's delicious!

Βουγιουκλάκη: -(προς την παρέα της) Του αρέσει! ( Περνά ο Παπαμιχαήλ και ρης ρίχνει το σουβλάκι ) Αχ! Στραβομάρα έχεις άνθρωπέ μου! Πάει το σουβλάκι μου!

Παπαμιχαήλ: -Με συγχωρείτε δεσπονίς, με συγχωρείτε!

Βουγιουκλάκη: -( κοροϊδευτικά ) Με συγχωρείτε... Τι να το κάνω εγώ το «με συγχωρείτε» κύριε; Τρώγεται το «με συγχωρείτε»;

Παπαμιχαήλ: -Ε καλά κοπέλα μου, μην κάνεις έτσι! Ορίστε! ( βγάζει ένα κέρμα )

Βουγιουκλάκη: -Τι ΄ναι αυτό;

Παπαμιχαήλ: - Ταλιράκι! Αφού το «με συγχωρείτε» δεν τρώγεται, πάρε αυτό να πάρεις σουβλάκι που τρώγεται, να ξεμπερδεύουμε...

Βουγιουκλάκη: -Έλα έλα, πάρ' το να αγοράσεις κανα παγωτό γιατί ξαναμμένος μου φαίνεσαι...

Άγγλος: -what's the matter dear;

Βουγιουκλάκη: -Oh, nothing dear, nothing!

Παπαμιχαήλ:- (Τον βλέπει, γελάει, του χαϊδεύει τα μαλλιά ) Δεσποινίς, πάρτε το τάλιρο κι αν δεν θέλετε σουβλάκι, δώστε το σ' έναν κηπουρό να τον κλαδέψει...

Βουγιουκλάκη: -( μάγκικα ) Σαν πολύ τον έξυπνο δεν μας κάνεις ρε μάγκα;

Παπαμιχαήλ: -( μάγκικα ) Γιατί, αποκλείεται να είμαι δηλαδή;

Βουγιουκλάκη: -Αποκλείεται κι απορώ πως δεν το 'χεις καταλάβει...

Παπαμιχαήλ: -Τι να σου κάνω καημένη που σέβομαι το χώρο που βρισκόμαστε!

Βουγιουκλάκη: -Ρε άι πάγαινε...

                                             ( φεύγουν)

Παπαμιχαήλ: -(στο φίλο του ) Κατάλαβες φίλε μου... Την κατσίκα....

Φίλος: -Ποια μωρέ;

Παπαμιχαήλ: -Να εκεί, μια με παντελόνια.... Κρατούσε ένα σουβλάκι, και χωρίς να τη δω κάνω μια...( της ξαναρίχνει το σουβλάκι )

    ( ορμάει κατά πάνω του και τους χωρίζουν. Πηγαίνουν και κάθονται στην ταβέρνα )

Βουγιουκλάκη 3: -Ωραία είναι εδώ έτσι;

Άγγλος: - Πολύ ωραία! The mashine, does it work:

Βουγιουκλάκη 3: -Μια στιγμή... Κατάστημα!

Ταβερνιάρης: -Παρακαλώ!

Βουγιουκλάκη 3: -Το μηχάνημα λειτουργεί;

Ταβερνιάρης: -Βεβαίως! Τι επιθυμείτε;

Άγγλος: -Sirtaki!

Βουγιουκλάκη 3: -Ένα συρτάκι παρακαλώ!

Ταβερνιάρης: -Αμέσως!

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΣΥΡΤΑΚΙ

Παπαμιχαήλ 2: -Το 'στρωσε πάλι η τρελέντζω! Τώρα θα δεις!

Φίλος: -Ωχ, άστηνε μωρέ, μην ασχολείσαι!

Παπαμιχαήλ 2: -Δε μου λες κατάστημα... Υπάρχει καμιά ζεμπεκιά;

Ταβερνιάρης: -Αμέ!

Παπαμιχαήλ 2: -Κοπάνα τη!

Ταβερνιάρης: -Έγινε!

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ

                                                

Διασκευή από τις ταινίες που αναφέρονται

Κατερίνα Κωνσταντινίδου 

Εκπαιδευτικός

Read More

Ξωτικά και Καλικάντζαροι

 

Η αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, όπως ζωντανεύει μέσα από την παράδοση των Καλικάντζαρων, που κάθε χρόνο παλεύουν με κάθε τρόπο να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα!

Οι καλοί βέβαια, στην ιστορία μας, είναι, ποιοι άλλοι; 

Ο  Άγιος Βασίλης και τα Ξωτικά!

Αφηγητής: - Πολύ μακριά από εδώ, στη χώρα των αιώνιων πάγων, στην άκρη του χιονισμένου δάσους με τα πανύψηλα έλατα, βρίσκεται το σπιτάκι του Αι- Βασίλη. Είναι ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, φτιαγμένο με χοντρούς κορμούς δέντρων. Το μεγάλο τζάκι του καίει ασταμάτητα και στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα του κάθεται ο Άγιος Βασίλης. Από ένα τεράστιο τσουβάλι στα πόδια του, βγάζει τα χιλιάδες γράμματα των παιδιών όλου του κόσμου και τα διαβάζει προσεκτικά. Σε ένα χοντρό τετράδιο στα πόδια του γράφει τα ονόματα των παιδιών, τα παιχνίδια που του ζητούν και τη χώρα τους. Κάθε τόσο, τα ξωτικά, ανεβαίνουν από το τεράστιο υπόγειο εργαστήριο παιχνιδιών και παίρνουν τις παραγγελίες των παιδιών και φτιάχνουν τα παιχνίδια τους για τα Χριστούγεννα.

Έτσι κι απόψε. Ο Άγιος Βασίλης, κάθεται στην πολυθρόνα του και δίνει οδηγίες στα ξωτικά. Ο σάκος δίπλα τους, έχει πια αδειάσει και τα τελευταία γράμματα βρίσκονται στην αγκαλιά του ανοιγμένα. Σε δυο μέρες είναι Χριστούγεννα και στις λίγες ώρες που απομένουν πρέπει όλα να είναι έτοιμα.

ΣΚΗΝΗ 1

Χριστουγεννιάτικη μουσική

Άγιος Βασίλης: - Αυτά είναι και τα τελευταία δώρα. Μέχρι το πρωί πρέπει να είναι έτοιμα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα, Άγιε! Όλα θα είναι έτοιμα!

Άγιος Βασίλης: - Το έλκηθρο είναι έτοιμο; Του κάνατε σέρβις;

Ξωτικό 2: - Έτοιμο, Άγιε! Σαν καινούριο!

Άγιος Βασίλης: - Οι τάρανδοι; Έτοιμοι κι αυτοί; Γεροί; Δυνατοί;

Ξωτικό 3: - Ναι, Άγιε! Του Πράτσνερ του πέρασε η γαστρεντερίτιδα και ο Βίξεν βήχει λιγότερο! Όσο για τον Ρούντολφ, το μόνο που του έμεινε από το τρομερό συνάχι του, είναι μια κατακόκκινη μύτη!

Άγιος Βασίλης: - Ωραία! Όλα έτοιμα λοιπόν! Πάρτε και τον σάκο μου να τον ράψετε γιατί ξηλώθηκε στην ακρούλα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα Άγιε! ( στους άλλους ) Ελάτε πάμε! Να αφήσουμε τον Αι Βασίλη να ξεκουραστεί! Τόσες μέρες άυπνος..

Αφηγητής: - Τα ξωτικά κατεβαίνουν στο υπόγειο εργαστήριο να τελειώσουν τα τελευταία δώρα. Ο Άγιος Βασίλης, ξαπλώνει στην πολυθρόνα του αναπαυτικά και σε λίγο τον παίρνει ο ύπνος.. Δυστυχώς, δεν ξέρει πως, όσο αυτός κοιμάται ήσυχος και τα ξωτικά δουλεύουν ασταμάτητα για να είναι όλα τέλεια, κάποια άλλα πλάσματα, κατάμαυρα και πονηρά, έχουν σχεδιάσει από καιρό να καταστρέψουν τα πάντα! Να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα!

ΣΚΗΝΗ 2

ΜΟΥΣΙΚΗ: The Pink Panther Theme Song

( Οι καλικάντζαροι μπαίνουν στις μύτες των ποδιών τους. Πλησιάζουν αθόρυβα τον Άγιο Βασίλη. Ακούγεται ένα ροχαλητό. Τρομάζουν αλλά γρήγορα συνέρχονται.)

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τι ήταν τούτο; Φταρώθηκα!

Καλικάντζαρος 2: - Σκάσε ρε! Θα τον ξυπνήσεις!

Καλικάντζαρος 3:- Εγώ να σκάσω αλλά άκου την καρδούλα μου πώς χτυπάει! Σαν το χαλασμένο ρολόι στο σπίτι σου!

Καλικάντζαρος 2: - Δεν είναι χαλασμένο το ρολόι στο σπίτι μου! Απλώς το κάναμε να χτυπάει δυνατά γιατί ο παππούς μου δεν ακούει καλά!

Καλικάντζαρος 4: - Δεν μου λέτε; Τώρα θα τα πείτε όλα;

Καλικάντζαρος 2: - Μα μου λέει πως το ρολόι μου είναι χαλασμένο!

Καλικάντζαρος 4:- Δεν μου λες, τι τους πήραμε αυτούς μαζί; Θα μας χαλάσουν τη δουλειά!

Καλικάντζαρος 5: - Άσ' τους! Τους χρειαζόμαστε γιατί είναι βαριά η δουλειά που έχουμε να κάνουμε και χρειαζόμαστε όλα τα χέρια! Κι έπειτα ο Άγιος Βασίλης είναι τόσο κουρασμένος που δεν τον ξυπνάει ούτε τρένο!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Κάθεται τόσους μήνες και διαβάζει γράμματα και φτιάχνει με τα ξωτικά του παιχνίδια για όλα τα χαζά παιδιά του κόσμου! Ο χαζός!!

Καλικάντζαρος 7: - Γιατί τα λες χαζά τα παιδιά του κόσμου;

Καλικάντζαρος 6: - Χαζά είναι! Αφού πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Γιατί.. Δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Όχι βέβαια!

Καλικάντζαρος 1: - Και τότε.. τούτος εδώ ποιος είναι;

Καλικάντζαρος 6: - Ο Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αυτός που δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτός!

( πηγαίνει συνωμοτικά κοντά στους άλλους )

Καλικάντζαρος 1: - Παιδιά.. Αυτός δεν πάει καλά! Λέει πως αυτός εκεί, είναι ο Άγιος Βασίλης, αλλά και δεν είναι, γιατί δεν υπάρχει!

Καλικάντζαρος 4: - Θα σταματήσετε τις βλακείες; Τι του λες αυτουνού και τον έχεις τρελάνει;

Καλικάντζαρος 6: - Την αλήθεια!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα έχει τρελάνει; Αυτός είναι τρελός!

Καλικάντζαρος 3: - Σταματήστε επιτέλους! Αυτό που ήθελε να σου πει αυτός ο βλάκας

( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) είναι πως εμείς δεν θέλουμε τα παιδιά να πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα... Γιατί;

Καλικάντζαρος 3: - Γιατί αν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, πιστεύουν πως θα τους φέρει και δώρα και γι αυτό πρέπει να είναι καλά παιδιά!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα.. Κι εμείς δεν θέλουμε να είναι καλά παιδιά;

Όλοι μαζί: - Όχι!

Καλικάντζαρος 3: - Κατάλαβες τώρα;

Καλικάντζαρος 1: - Όοοχιιι Ναι! Κατάλαβα..

Καλικάντζαρος 4: - Γι αυτό είμαστε σήμερα εδώ!

Καλικάντζαρος 1: - ( διστακτικά ) ε ναι.. γι αυτό..

Καλικάντζαρος 6: - Ορίστε! Τι κατάλαβες; Εγώ σου τα εξήγησα καλύτερα!

Καλικάντζαρος 4: - Λοιπόν! Τέρμα τα λόγια! Σε λίγο τα ξωτικά θα τελειώσουν και με τα τελευταία δώρα. Κι όπως είναι κουρασμένα θα πάνε κατ' ευθείαν για ύπνο. Και τότε εμείς θα δράσουμε!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα κάνουμε δηλαδή;

Καλικάντζαρος 3: - Τίποτα δεν κατάλαβε αυτός..

Καλικάντζαρος 6: - ( κάνει κίνηση με το χέρι ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Μόλις κοιμηθούν τα ξωτικά, θα κατέβουμε στο υπόγειο και θα κλέψουμε όλα τα δώρα!

Καλικάντζαρος 6: - ( Ξύνει το κεφάλι του ) Αυτό ήρθαμε να κάνουμε;

Καλικάντζαρος 1: - ( ειρωνικά ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 3: - ναι αυτό ήρθαμε να κάνουμε! Γιατί αν κλέψουμε τα δώρα, ο Άγος Βασίλης δεν θα πάει δώρα στα παιδιά κι αυτά θα πιστέψουν πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης! Το καταλάβαμε τώρα όλοι;

Όλοι: - Ναιιιι!

Καλικάντζαρος 1: - Και όοολα αυτά τα δώρα, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Κάτι ακούω! Πρέπει να είναι τα ξωτικά! Γρήγορα! Κρυφτείτε!

( τρέχουν όλοι να κρυφτούν. Ο Καλικάντζαρος 6 κρύβεται πίσω από την πολυθρόνα και ο Καλικάντζαρος 1 ρίχνει πάνω του ένα ύφασμα και παριστάνει το σκαμπό )

ΣΚΗΝΗ 3

( Ανεβαίνουν από το υπόγειο τα ξωτικά. Φαίνονται κουρασμένα )

Ξωτικό 4: - Δεν το πιστεύω ότι τελειώσαμε.. Είμαι πτώμα!

( κάθεται πάνω στο «σκαμπό». Ακούγεται ένα «Ωχ!». Πετάγεται πάνω.)

Ξωτικό 4: - Τι ήταν αυτό;

Ξωτικό 5: - Ποιο;

Ξωτικό 4: - Δεν το ακούσατε; Ακούστηκε ένα «Ωχ»!

Ξωτικό 5: - Δεν άκουσα τίποτα! Με την κούραση που έχω τα αυτιά μου βουίζουν! Το ίδιο και τα δικά σου!

Ξωτικό 1: - Κοιμήθηκε ο Άγιος.. Είναι πολύ κουρασμένος! Κάτσε να τον σκεπάσουμε μην κρυώσει!

( παίρνει το πανί πάνω από το «σκαμπό» και σκεπάζει τον Άγιο Βασίλη. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακίνητος, με κλειστά μάτια. Τα ξωτικά χασμουριούνται, τρίβουν τα μάτια τους από τη νύστα )

Ξωτικό 1: - Ελάτε, πάμε κι εμείς για ύπνο!

( χωρίς να δουν τον Καλικάντζαρο 1, φεύγουν. Οι καλικάντζαροι βγαίνουν από την κρυψώνα τους. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακόμη στη θέση του με κλειστά μάτια )

Καλικάντζαρος 6: - Τι κάνει τούτος;.. Εεεε! Ξύπνα!

Καλικάντζαρος 1: - Φφφφφύγανε;

Καλικάντζαρος 6: - Φφφφύγανε!

Καλικάντζαρος 1: - Είσαι σσσσίγουρος;

Καλικάντζαρος 6: - ( τον σπρώχνει ) Ρε άντε σήκω! ( κάνει την κίνηση στους άλλους ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ελάτε! Δεν έχουμε πολύ χρόνο! Πάμε κάτω να κλέψουμε τα δώρα! Πρέπει να τελειώσουμε πριν ξημερώσει για τα καλά!

( Κατεβαίνουν στο υπόγειο. Ακούγεται η φωνή του Καλικάντζαρου 6 )

Καλικάντζαρος 6: - Πω πω παιχνίδια!!!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;

( Ακούγεται ήχος από χαστούκι κι ένα «Ωχ!»)

ΣΚΗΝΗ 4

Αφηγητής: Στο σπίτι του Αι Βασίλη κυριαρχεί απόλυτη ησυχία. Όλοι κοιμούνται! Κάτω στο υπόγειο οι καλικάντζαροι γεμίζουν τα τσουβάλια τους με τα παιχνίδια.

Ξωτικό 4: - Ας βάλω κανένα ξύλο στο τζάκι.. Μη μας κρυώσει ο Άγιος!

( Βάζει τα ξύλα, σκεπάζει καλύτερα τον Αι Βασίλη κι ετοιμάζεται να φύγει. Ρίχνει μια ματιά στο μέρος που ήταν το σκαμπό και τρομάζει. Φεύγει γρήγορα. Σε λίγο επιστρέφει με τα υπόλοιπα ξωτικά. Φοράνε όλοι πυτζάμες και σκούφους και χασμουριούνται )

Ξωτικό 5: - Το καλό που σου θέλω, μη με ξύπνησες άδικα!

Ξωτικό 4: - Εδώ σας λέω! Εδώ ήταν το σκαμπό που έκατσα πριν και άκουσα το «Ωχ»! Πού είναι τώρα, ε; Μου λέτε; Πού είναι;

Ξωτικό 2: - Ποιο σκαμπό λέει αυτός; Έχουμε εμείς εδώ σκαμπό;

Ξωτικό 1: - ( προβληματισμένο ) Όχι, δεν έχουμε!

Ξωτικό 2: - Άρα το είδε στον ύπνο του! Άιντε πάμε!

Ξωτικό 4: - Όχι σας λέω! Δεν το είδα στον ύπνο μου! Εδώ ήταν, κι όταν έκατσα πάνω του έκανε «Ωχ!".

Ξωτικό 5: - Δηλαδή, και σκαμπό είχαμε εδώ και σου έκανε και «Ωχ»! Μας δουλεύει αυτός! Πάμε να κοιμηθούμε!

Ξωτικό 1: - Κι όμως.. Δεν μας δουλεύει.. Αλήθεια λέει!

Ξωτικό 2: - Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Το είδα κι εγώ το σκαμπό πριν. Αλλά όπως ήμουν κουρασμένος δεν έδωσα σημασία.. Λέει αλήθεια!

Ξωτικό 4: - Είδατε; Κι αυτός το είδε!

Ξωτικό 2: - Άρα, κάποιος ήταν εδώ..

Ξωτικό 4: - Ή κάποιοι.. Περιμένετε όλοι εδώ. Θα πάω σιγά σιγά στη σκάλα να δω τι γίνεται στο υπόγειο..

Ξωτικό 5: - Καλά, αν ήταν κάποιος κάτω δεν θα τον ακούγαμε;

Ξωτικό 1: - Το εργαστήριο είναι καλά μονωμένο. Δεν ακούγονται οι ήχοι εδώ πάνω. Πάω!

( Πηγαίνει σιγά σιγά στην σκάλα. Σε λίγο επιστρέφει αναστατωμένος )

Ξωτικό 2: - Λοιπόν;

Ξωτικό 1: - Έχουμε πρόβλημα! Κάτω στο υπόγειο είναι καλικάντζαροι και μαζεύουν σε σάκους τα παιχνίδια!

Ξωτικό 4: - Μανούλα μου! Καλικάντζαροι!

Ξωτικό 7: - Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε; ( τρώει πανικόβλητος τα νύχια του )

Ξωτικό 5: - Να ξυπνήσουμε τον Άγιο Βασίλη!

Ξωτικό 1: - Όχι! Είναι πολύ κουρασμένος και στην ηλικία του δεν πρέπει να τον αναστατώσουμε! Θα τους αναλάβουμε εμείς!

Ξωτικό 7: - Και τι θα κάνουμε; τι θα κάνουμε;

Ξωτικό 6: - Να αμολήσουμε τους τάρανδους!

Ξωτικό 5: - Και τι θα τους κάνουν οι τάρανδοι ε; Τάρανδοι είναι, όχι εκπαιδευμένα σκυλιά!

Ξωτικό 8: - Να πάμε κάτω και να τους πλακώσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 2: - Σταματήστε! Θα πείτε και τίποτα σωστό;

Ξωτικό 1: - Νομίζω μία είναι η λύση!

Όλοι: - Ποια;

Ξωτικό 1: - Να τους μιλήσουμε! Να τους πείσουμε πως κάνουν λάθος!

Ξωτικό 3: - Κάτσε.. Ποιους είπε να μιλήσουμε και να πείσουμε; Τους καλικάντζαρους;;;

Ξωτικό 1: - Ναι τους καλικάντζαρους! Το ξέρω, είναι δύσκολο! Αιώνες τώρα το έργο τους είναι να καταστρέφουν τα Χριστούγεννα! Όμως, δεν έχουμε άλλη λύση! Η βία δεν είναι λύση και φυσικά, πρέπει να προστατέψουμε τον Άγιο Βασίλη αλλά και τα παιχνίδια!

Ξωτικό 2: - Πολύ σωστά! Πρέπει να προσπαθήσουμε!

Ξωτικό 1: - Λοιπόν.. Βάλτε τις ωτασπίδες στα αυτιά του Αι Βασίλη και κρυφτείτε! Μόλις ανέβουν θα βγούμε μπροστά τους και θα τους μιλήσουμε! Θα τους πείσουμε!

( Κρύβονται. Σε λίγο οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν φορτωμένοι με τα παιχνίδια )

ΣΚΗΝΗ 5

Καλικάντζαρος 6: - Ωχ! Η μέση μου!

Καλικάντζαρος 7: - Κι η δική μου! Είναι πολύ βαριά!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα άλλο με κούρασε!

Καλικάντζαρος 6: - Τι;

Καλικάντζαρος 1: - που κανείς δεν μου λέει.. ( δυνατά ) Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτό ήταν! ( πετάει κάτω το σάκο του ) Θα τον χτυπήσω! Θα τον κάνω μαύρο στο ξύλο!

( οι άλλοι τον κρατάνε )

Καλικάντζαρος 6: - Αφήστε με, σας λέω! Αφήστε με!

Καλικάντζαρος 1: - Μη τον αφήνετε! Μη τον αφήνετε!

Καλικάντζαρος 4: - Να σας πω! Αρκετά και με τους δυο σας! Θα ξυπνήσετε με τις φωνές σας τον Άγιο Βασίλη!

Καλικάντζαρος 5: - Δεν ξυπνάει αυτός! Φοράει ωτοασπίδες!

( Σταματούν όλοι. Πλησιάζουν τον Άγιο.)

Καλικάντζαρος 3: - Αυτές δεν ήταν πριν εδώ! Είμαι σίγουρος!

Καλικάντζαρος 4: - Κάποιος ήρθε εδώ και του τις έβαλε όσο εμείς ήμασταν στο υπόγειο.

Καλικάντζαρος 3: - Ναι.. αλλά γιατί;

( εμφανίζονται τα ξωτικά )

Ξωτικό 1: - Για να μην τον ξυπνήσουμε που έχουμε να πούμε δυο λογάκια!

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τα ξωτικά!

Καλικάντζαρος 6: - Τα ξωτικά! ( πιάνει το στήθος του ) Η καρδιά μου!

Καλικάντζαρος 1: - Χτυπάει σαν το ρολόι στο σπίτι σου, ε;

Καλικάντζαρος 6: - Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του ) Ναι!

Καλικάντζαρος 1: - Είδες που σου τα 'λεγα;

Καλικάντζαρος 5: - Τι τρομάζετε ρε; Αυτοί πρέπει να φοβούνται εμάς! Όχι εμείς αυτούς!

Καλικάντζαρος 8: - Ναι! Να ορμήσουμε όλοι μαζί και να τους σπάσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 1: - Κανείς δεν θα ορμήσει στον άλλο! Θα λύσουμε τις διαφορές μας πολιτισμένα!

Καλικάντζαρος1: - Κάντε πίσω! Κάντε πίσω! Θα σας πετάξει στη μούρη τα γάντια του και θα σας καλέσει σε μονομαχία!

Καλικάντζαρος 8: - Τι λέει τούτος;

Καλικάντζαρος 1: - Το έχω δει σε ταινία! Του λέει ο άλλος «θα το λύσουμε πολιτισμένα» και του ρίχνει μια με ένα γάντι στα μούτρα!

Ξωτικό 2: - ( εμπιστευτικά στους καλικάντζαρους ) Θα πρέπει να τραβάτε πολλά μ' αυτόν!

Καλικάντζαρος 6: - Άστα ρε φίλε! Άστα! ( κάνει την κίνηση ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 1: - ( πάει να διαμαρτυρηθεί ) Με λέει ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ησυχία! Σταματήστε! ( πλησιάζει τα ξωτικά ) Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Εννοώ, πως πρέπει να συζητήσουμε! Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη λύνεται με τη συζήτηση!

Καλικάντζαρος 4: - Μάλιστα.. Να το συζητήσουμε. Ορίστε λοιπόν, σας ακούμε. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

Ξωτικό 5: - Το πρόβλημά μας είστε εσείς!

Ξωτικό 1: - Σταμάτα! Το πρόβλημά μας είναι πως εδώ και μισό χρόνο φτιάχνουμε παιχνίδια για τα παιδιά του κόσμου, κι εσείς έρχεστε και μας τα κλέβετε!

Καλικάντζαρος 1: - Και να ξέραμε τι να τα κάνουμε, να πεις χαλάλι!

Καλικάντζαρος 4: - Πάψε! .. Ωραία! Ακούσαμε το πρόβλημά σας και δεν λέω, σας καταλαβαίνουμε, αλλά... τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή! Και τώρα που συζητήσαμε, εμείς να πηγαίνουμε!

Ξωτικό 2: - Μια στιγμή! Αυτό δεν είναι συζήτηση!

Ξωτικό 1: - Σωστά! Πρέπει κι εσείς να πείτε το δικό σας πρόβλημα!

Καλικάντζαρος 4: - Εμείς δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα! Πήραμε αυτό που θέλαμε και τώρα θα φύγουμε! Κάντε άκρη λοιπόν να περάσουμε, αλλιώς περνάμε κι από πάνω σας! Κανένα πρόβλημα!

Ξωτικό 1: - Περίμενε! Πες μου κάτι πρώτα. Γιατί κλέψατε όλα αυτά τα παιχνίδια; Τι θα τα κάνετε;

Καλικάντζαρος 1: - Νάτο! Κι άλλος έχει την ίδια απορία! Για πες, για πες, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - ( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) Θα τα κάνουμε ό,τι θέλουμε!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Ό,τι θέλουμε! Αν θέλουμε τα σπάμε! Να έτσι!

( Βγάζει από το σάκο του ένα τρενάκι . Ετοιμάζεται να το σπάσει )

Ξωτικό 1: - Αυτό το τρενάκι το έφτιαξα εγώ! Μου πήρε δυο μέρες. Είναι το δώρο του Μάριου.

Ξωτικό 2: - Ο Μάριος είναι ένα φτωχό παιδάκι από την Ιταλία. Ο πατέρας του έχει πεθάνει. Δούλευε στα τρένα.

Καλικάντζαρος 6: - ( Σταματά. Αφήνει το τρενάκι απαλά κάτω ) Σιγά το τρενάκι. Χάλια το έφτιαξες!

Καλικάντζαρος 4: - Ξέρω πού το πας! Θέλεις να μας κάνεις να λυπηθούμε τα παιδιά και να αφήσουμε τα παιχνίδια τους! Όμως αυτά δεν περνάνε σ' εμάς! ( γυρίζει προς τον καλικάντζαρο 6 ) Σπάσ' το!

Καλικάντζαρος 6: - Μα είναι του Μάριου!

Καλικάντζαρος 4: - Σπάσ' το είπα!

Καλικάντζαρος 6 : - ( Το πιάνει, αλλά δεν αντέχει ) Είναι όμορφο τρενάκι!

Καλικάντζαρος 4: - Θα το σπάσω εγώ! ( το παίρνει )

Καλικάντζαρος 3: - Μη! Το θέλω εγώ! Μου αρέσει!

Καλικάντζαρος 4: - ( το σκέφτεται ) Ορίστε παρ' το! ( Βγάζει μια κούκλα ) Θα σπάσω αυτή!

( καθώς την κουνάει, η κούκλα ανοιγοκλείνει τα μάτια της, ανοίγει τα χέρια της και ακούγεται ένα «σ' αγαπώ πολύ». Ξαφνιάζεται. Κοιτάζει την κούκλα σκεφτικός )

Καλικάντζαρος 4: - ( μονολογεί ) Κανείς δεν μου έχει πει ποτέ πως μ' αγαπάει.. ( αφήνει απαλά την κούκλα κάτω )

Καλικάντζαρος 1: - Μην κλαις! Εγώ σ' αγαπάω! Μην κοιτάς που δεν σου το λέω! Μόνο εμένα δεν μ' αγαπάει κανείς!

Καλικάντζαρος 6: - Γιατί βρε; Δεν σ' αγαπώ εγώ;

Καλικάντζαρος 1: - Αφού όλο με βαράς και με λες και Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 6: - Είναι που νομίζω πως εσύ δεν μ' αγαπάς!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ βρε; Εγώ όλους σας αγαπάω πολύ!

Όλοι: - Κι εμείς σε αγαπάμε!

( Οι καλικάντζαροι αγκαλιάζονται όλοι μαζί, κλαίνε και λένε ο ένας στον άλλο «σ' αγαπώ πολύ». Τα ξωτικά κοιτάζονται απορημένα )

Άγιος Βασίλης: - Μην απορείτε! Είναι η δύναμη της αγάπης που νικάει τα πάντα και γαληνεύει και την πιο άγρια ψυχή!

( Τον κοιτούν όλοι ξαφνιασμένοι.)

Ξωτικό 1: - Άγιε! Δεν καταλάβαμε πως είχες ξυπνήσει!

Άγιος Βασίλης:- Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα. Κι άκουσα αρκετά για να καταλάβω πως οι φίλοι μας από δω ( αγκαλιάζει τους καλικάντζαρους ) ανακάλυψαν σήμερα πως αρκεί ένα «σ' αγαπώ» για να νιώσεις ευτυχισμένος! Σωστά;

( όλοι κουνούν το κεφάλι καταφατικά )

Άγιος Βασίλης: - Και λέω, μια που είμαστε όλοι μαζί, να πάμε να τσακίσουμε εκείνους τους υπέροχους κουραμπιέδες που φτιάξαμε!

Όλοι: - Ναι!!!

Άγιος Βασίλης: - Και μετά, να κατέβουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μερικά παιχνίδια ακόμη.

Ξωτικό 5: - Για ποιους;

Άγιος Βασίλης: - Μα για όλους εμάς! Για μένα, για σας και για τους καινούριους μας φίλους!

Όλοι: - Ναι!!!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ θέλω μια μπάλα! Είμαι πολύ πολύ πολύ καλός στο ποδόσφαιρο!

Ξωτικό 1: - Κι εγώ ένα κάστρο! Λατρεύω τα κάστρα!

( Φεύγουν αγκαλιασμένοι, ξωτικά και καλικάντζαροι λέγοντας ο καθένας κι από ένα παιχνίδι. Ο Άγιος Βασίλης, γυρίζει προς τον κόσμο, κλείνει το ματάκι και λέει )

Άγιος Βασίλης: - Να θυμάστε! Δεν αρκεί να αγαπάς κάποιον! Πρέπει και να του το λες και να του το δείχνεις κάθε στιγμή!

( Έρχονται κοντά του όλοι. Τραγουδούν αγκαλιασμένοι )

Τραγούδι: Αξίζει ν' αγαπάς.

Κωνσταντινίδου Κατερίνα

Εκπαιδευτικός

Χριστούγεννα 2016

Read More