Τα Ψηφιακά Χριστούγεννα

 

Σε μια εποχή που όλα γίνονται ψηφιακά

θα ήταν αδύνατο να γλυτώσουν τα Χριστούγεννα!

Ακόμα κι αυτή η όμορφη γιορτή έχασε το νόημά της!

Βλέπετε, σήμερα δίνουμε αξία μόνο σε ότι μαζεύει πολλά like!

Αφηγητής: - Χριστούγεννα! Η πιο όμορφη γιορτή του κόσμου! Όλα γύρω στολισμένα, όλα λαμπερά, όλοι χαρούμενοι κι αγαπημένοι, δώρα, κάλαντα, ευχές...

( Περνάει ένα παιδί με κινητό στο χέρι )

Παιδί 1: - Ουφ... Άντε πάλι τα ίδια... Στολίδια, κάλαντα, τραπεζώματα, χαζά δώρα... Κούραση...

Αφηγητής: - Εντάξει, βρέθηκε κι ένας που δεν του αρέσουν τα Χριστούγεννα...

( Περνάνε δυο παιδιά με το κινητό στο χέρι )

Παιδί 2: - Το μόνο καλό που κλείνουν τα σχολεία!

Παιδί 3: - Μιλάμε, θα λιώσω στο τικ τοκ!

Παιδί 2: - Κι εγώ!

Αφηγητής: - Τι γίνεται βρε παιδιά... Ξαφνικά, νιώθω πολύ μόνος...

( Φεύγει με σκυμμένο κεφάλι )

Σκηνή 1η

( Παιδιά κάθονται στο πάτωμα του σαλονιού. Στα χέρια τους όλα κρατάνε από ένα κινητό και το κοιτούν με προσήλωση. Κανείς δεν μιλάει. Ακούγεται χριστουγεννιάτικη μουσική. Μπαίνει η Γιαγιά.)

Γιαγιά: - Δεν το πιστεύω! Ακόμα εδώ είστε; Δεν θα πάτε για κάλαντα;

Παιδί 3: - ( χωρίς να σηκώσει τα μάτια από το κινητό ) Θα πάμε βρε γιαγιά, θα πάμε, σε λίγο!

Γιαγιά: - Και πριν μια ώρα που ήρθα, το ίδιο μου είπατε! Έλα, σηκωθείτε! Μεσημέριασε!

Παιδί 4: - Ωχ βρε γιαγιά...

Γιαγιά: - Έλα, έλα, δεν σας αφήνω ξανά, άντε να βγείτε να πάρετε και λίγο καθαρό αέρα!

( Σηκώνονται βαριεστημένα, με το βλέμμα στο κινητό, η γιαγιά τούς δίνει τα μπουφάν και τα τρίγωνα. Δεν αφήνουν στιγμή από το χέρι τους το κινητό, ακόμα κι όταν περνούν το χέρι τους στο μανίκι.)

Γιαγιά: - Αφήστε τα επιτέλους αυτά τα διαόλια! Με τα κινητά θα πείτε τα κάλαντα;

Παιδί 3: - Ώχου βρε γιαγιά!

( Περπατούν βαριεστημένα και βγαίνουν από τη σκηνή. Η γιαγιά τους κοιτάζει, κουνάει το κεφάλι.)

Γιαγιά: - Πώς έγιναν έτσι τα παιδιά... Μέρα νύχτα με τα κινητά, ούτε Χριστούγεννα καταλαβαίνουν, ούτε τίποτα! Εμείς στα χρόνια τους...

( Μπαίνει ο παππούς.)

Παππούς: - Τι μουρμουρίζεις πάλι βρε γυναίκα;

Γιαγιά: -  Για τα εγγόνια μας μουρμουρίζω! Όλη μέρα με το κινητό στο χέρι! Δεν χαμπαριάζουν ούτε από Χριστούγεννα, ούτε από τίποτα!

Παππούς: - Οι γονείς τους φταίνε που πήγαν και τους πήραν κινητό! Σταμάτησαν να παίζουν στη γειτονιά, σταμάτησαν να διαβάζουν, σταμάτησαν και να μιλάνε μαζί μας!

Γιαγιά: - Έχουν λέει όλοι οι φίλοι τους, να μη ζηλεύουν τα δικά μας, έτσι μου είπε η κόρη σου, όταν της το είπα.

Παππούς: - Το μυαλό της και μια λίρα, να της πεις! Αλλά κι αυτή καλύτερη είναι σάμπως; Όλη μέρα με το τάμπλετ στο χέρι είναι!

Γιαγιά: - Άλλαξαν οι εποχές, άντρα μου! Και δυστυχώς, προς το χειρότερο!

( Αναστενάζει και βγαίνει από τη σκηνή.)

Σκηνή 2η

( Στο σαλόνι κάθονται ο μπαμπάς και η μαμά. Ο ένας μπροστά στον υπολογιστή, ο άλλος κρατάει ένα τάμπλετ.

Χτυπάει η πόρτα κι ακούγεται μια φωνή.)

Παιδί 5: - Να τα πούμε;

( Κανείς δεν κουνιέται κανείς δεν απαντά. Ξανά χτύπημα στην πόρτα και μια φωνή.)

Παιδί 6: - Να τα πούμε;

Μαμά 1: - Ουφ.. ( φωνάζει ) Να τα πείτε! Να τα πείτε!

( Ακούγονται κάλαντα με μουσική από έξω.)

Μαμά 1: - Βασίλη! Άνοιξε, ήρθαν για κάλαντα, έχω ψιλά στο τραπεζάκι!

Μπαμπάς: - Ωχ άσε με, δεν μπορώ τώρα, πήγαινε εσύ!

Μαμά 1: - ( Σηκώνεται και με το τάμπλετ στο χέρι πηγαίνει στην πόρτα ) Όλα εγώ! 

( Η πόρτα ανοίγει και φαίνονται δύο παιδιά με κινητά στο χέρι. Από το ένα κινητό ακούγονται τα κάλαντα. Η μαμά, χωρίς να σηκώσει τα μάτια από το τάμπλετ, τους δίνει μερικά ψιλά.)

Μαμά 1: - Kαι του χρόνου!

Παιδιά: - Ευχαριστούμε!

( Κλείνει την πόρτα, γυρίζει στη θέση της. Για λίγο σιωπή. Και μετά...)

Μπαμπάς: - Ποιος ήταν;

( Καμιά απάντηση.)

Σκηνή 3η

( Παρέα παιδιών κάθονται σκυμμένα πάνω από τα κινητά τους.)

Παιδί 7: - Δεν μου είπες, τι δώρο θα σου πάρουν οι δικοί σου;

Παιδί 8: - Θα μου πάρουν το iphone που ζήτησα.

Παιδί 7: - Αυτό με τα 300 ευρώ;

Παιδί 8: - Ε ναι!

Παιδί 7: - Πω! Τέλεια!

Παιδί 9: - Εσένα τι θα σου πάρουν;

Παιδί 7: - Δεν ξέρω. iphone μου έχουν ήδη πάρει, οπότε μάλλον καμιά χαζομάρα σκέφτονται για δώρο. Κανα ποδήλατο, κανα βιβλίο... Χάλια!

Παιδιά: - Χάλια!

( Περνάνε λίγα λεπτά )

Παιδί 10: - Πάντως, κι αυτά τα κάλαντα σήμερα, πολλή πίκρα!

Παιδί 5: - Κόντεψα να μείνω από μπαταρία στο κινητό! ( στον φίλο τους ) Την Πρωτοχρονιά θα τα βάλουμε στο δικό σου κινητό!

Παιδί 6: - Τι; Θα τα πούμε και την Πρωτοχρονιά; Πω πω χάλια...

Παιδιά: - Χάλια!

Σκηνή 4η

( Τρεις φίλες κοιτούν η καθεμιά το κινητό της. Πού και πού μιλάνε μεταξύ τους.)

Φίλη 1: - Αυτό θα πάρω!

Φίλη 2: - Είναι τέλειο!

Φίλη 3: - Το φορούσε η Τζίνα στο βιντεάκι της στο τικ τοκ!

Φίλη 1: - Σ' αυτή το είδα και μου άρεσε! Θα πάρω και τα ίδια παπούτσια!

Φίλη 4: - Ποια είναι η Τζίνα;

Φίλη 2: - Καλά, δεν ξέρεις την Τζίνα;

( Η φίλη 4 ανασηκώνει τους ώμους )

Φίλη 1: - Η Τζίνα είναι Η Ινφλουέσερ! Στο Ινσταγκραμ έχει χιλιάδες φόλοουερς!

Φίλη 2: - Να την ακολουθήσεις κι εσύ! Σου δείχνει πώς να ντύνεσαι, πώς να κάνεις τα μαλλιά σου, πώς να βάφεσαι!

Φίλη 3: - Φοβερό γούστο η Τζίνα!

Φίλη 2: - Τα βιντεάκια της έχουν γίνει βάιραλ!

Φίλη 1: - Και φαντάσου ότι στο σχολείο ήταν χάλια στα μαθήματα!

Μπαίνει η μητέρα της μιας.

Μαμά 2: - Τι θα γίνει βρε κορίτσια, δεν θα πάτε για ψώνια, που λέγατε;

Φίλη 1: - Δεν είπαμε ότι θα πάμε για ψώνια!

Φίλη 2: - Είπαμε ότι θα βρεθούμε για ψώνια.

Μαμά 2: - Το ίδιο δεν είναι; Άντε σηκωθείτε! Κι είναι τόσο όμορφα έξω! Χιονάκι, στολισμένοι δρόμοι και πλατείες, υπέροχα!

Φίλη 1: - Ωχου βρε μαμά, κουράστηκα μόνο που τα άκουσα! Και όχι, δεν είναι το ίδιο! Είπαμε να βρεθούμε για ψώνια on line!

Φίλη 4: - Τα μισά τα κάναμε ήδη!

Μαμά 2: - Α, για να δω! Ωραία! Περιμένετε να φέρω το τάμπλετ μου να σας δείξω κι εγώ τι παρήγγειλα για το ρεβεγιόν!

Φίλη 1: - Τι; Θα κάνουμε και ρεβεγιόν;

Μαμά 2: - Εννοείται! Αλλιώς πού θα φορέσω τα καινούρια μου ρούχα;

Φίλη 1: - Πω πω, Χάλια!

Φίλες: - Χάλια!

Σκηνή 5η

( Σχολική αίθουσα.)

Δασκάλα: - Και τώρα, ήρθε η ώρα να γράψουμε το γράμμα μας στον Άγιο Βασίλη! Να ζητήσουμε τα δωράκια μας για τα Χριστούγεννα!

( Τα παιδιά τρέχουν στα λάπτοπ.)

Δασκάλα: - ( απορημένη ) Τι κάνετε εκεί;

Παιδί 11: - Να γράψουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη, δεν είπατε Κυρία;

Παιδί 12: - Αυτό πάμε να κάνουμε!

Παιδί 13: - Να μας πείτε μόνο το email του Santa!

Δασκάλα: - Είπα να γράψουμε γράμμα κανονικό και να το στείλουμε με το Ταχυδρομείο!

Παιδί 11: - Ε κι εμείς για κανονικό γράμμα μιλάμε!

Παιδί 12: - Εγώ θα του επισυνάψω και μια φωτογραφία από το κινητό που θέλω, μην κάνει κανα λάθος και μου στείλει άλλο!

Παιδί 11: - Βάλε και το link για πιο σίγουρα!

Παιδί 13: - Τελικά, τι ταχυδρομείο έχει ο Santa, κυρία; Hotmail; Gmail;

Η Δασκάλα πιάνει το κεφάλι της.

Δασκάλα: - Απελπισία... ( στα παιδιά ) Βγείτε διάλειμμα... 

Τα παιδιά τρέχουν έξω κι αυτή βγαίνει αργά από τη σκηνή.

Σκηνή 6η

( Στο εργαστήριο του Άγιου Βασίλη.

Τα ξωτικά κάθονται σε υπολογιστές, κάποια έχουν στα χέρια τους laptop ή κινητό.)

Ξωτικό 1: - Κοντεύω να τελειώσω με τα γράμματα των παιδιών.

Ξωτικό 2: - Κι εγώ! Ανοίγω το τελευταίο mail!

Ξωτικό 3: - Σας ζήτησε κανένα παιδί κάτι άλλο εκτός από κινητό; Γιατί όσα mail έχω ανοίξει, για κινητό μιλάνε!

Ξωτικό 1: - Και τα δικά μου!

Ξωτικό 2: - Και τα δικά μου!

Ξωτικό 4: - Ωπα! Έχω ένα mail από ένα παιδί που ζητάει ποδήλατο! ( πληκτρολογεί κάτι ) Άκυρο! Ξαναέστειλε διορθωμένο το mail. Λέει έγραφε από κινητό και ο κορέκτορας πέρασε από μόνος του τη λέξη ποδήλατο.

Ξωτικό 1: - Ουφ! Τρόμαξα! 

Ξωτικό 2: - Είπα κι εγώ! 

Ξωτικό 3: - Μα πού είναι ο Άγιος Βασίλης;

Ξωτικό 2:- Πριν τον είδα στην πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι.

Ξωτικό 1: - Πάμε να του πούμε ότι τελειώσαμε με τα γράμματα των παιδιών.

Ξωτικό 3: - Πάμε!

( Φεύγουν.)

Σκηνή 7η

( Ο άγιος Βασίλης κάθεται στην πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι. Έρχονται τα ξωτικά.)

Ξωτικό 4: - Τελειώσαμε Άγιε! Διαβάσαμε όλα τα γράμματα!

Άγιος Βασίλης: - ( με λαχτάρα ) Είπες γράμματα;;;

Ξωτικό 4: - Εννοούσα mail, άγιε... Από γράμματα, δεν ήρθε ούτε ένα!

Άγιος Βασίλης: - ( απογοητευμένος ) Μάλιστα... Και τι ζητάνε για δώρο τα παιδιά;

Ξωτικό 3: - Εεεεε... Κινητά! Όλοι ζητάνε κινητό!

Άγιος Βασίλης: - Μάλιστα...

Ξωτικό 5: - Λοιπόν; Τι κάνουμε τώρα, Άγιε; Ξεκινάμε να φτιάχνουμε τα κινητά;

( Ο Άγιος Βασίλης μένει για λίγο σιωπηλός.)

Άγιος Βασίλης: - Όχι! Δεν θα φτιάξετε τίποτα!

Ξωτικά: - ( κοιτάζονται ταραγμένα μεταξύ τους ) Τίποτα;;;;

Ξωτικό 6: - Και τότε, τι θα στείλουμε στα παιδιά, άγιε;

Άγιος Βασίλης: - ( χωρίς να απαντήσει ) Πείτε στους Καλικάντζαρους, πως θέλω αμέσως να τους δω!.

( Τα ξωτικά κοιτάζονται τρομαγμένα ) 

Ξωτικό 2: - Τους Καλικάντζαρους;

Άγιος Βασίλης: - Ναι, τους Καλικάντζαρους. Τώρα!

( Τα ξωτικά φεύγουν και πηγαίνουν πάλι στην αίθουσα των υπολογιστών. Το Ξωτικό 1 κάθεται σε έναν και καθώς πληκτρολογεί μονολογεί ) 

Ξωτικό 1: - Καλικάντζαροι παπάκι τζι μειλ τελεία κομ. Ο Άγιος Βασίλης θέλει να σας δει τώρα. Σεντ. ( Κοιτάζει τους άλλους.) - Έφυγε το μέιλ. 

( Ακούγεται βιντεοκλήση κι όταν τα ξωτικά ανοίγουν το κινητό βλέπουν τους καλικάντζαρους με τα μυτερά αυτιά τους να χαμογελάνε ειρωνικά )

Καλικάντζαρος 1: - Τι θέλει ο παππούς;

Ξωτικό 7: - Δεν είναι παππούς ο Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 2: - Όχι, πάνω στην ανάπτυξη είναι. ( Ξεσπούν σε γέλια )

Ξωτικό 8: - Μην τους δίνετε σημασία! Πάμε το κινητό στον Άγιο να τους μιλήσει.

( Ο Άγιος Βασίλης παίρνει το κινητό και κοιτάζει σοβαρός τους Καλικάντζαρους )

Άγιος Βασίλης: - Χρειάζομαι τη βοήθειά σας!

( Οι Καλικάντζαροι πάνε να γελάσουν όμως το ύφος του Άγιου Βασίλη δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια )

Καλικάντζαρος 1: - Για πες λοιπόν παππού, τι θέλεις;

Άγιος Βασίλης: - Ξέρω πως, στην προσπάθειά σας να καταστρέψετε τα Χριστούγεννα, με κάθε τρόπο, έχετε παρακολουθήσει εντατικά σεμινάρια επιμόρφωσης στις ΤΠΕ κι έχετε πλέον αρκετές γνώσεις για τον ψηφιακό κόσμο.

Καλικάντζαρος 3: - Να μην το παινευτούμε, αλλά είμαστε οι καλύτεροι και σ' αυτόν τον τομέα και ειδικά εγώ, ο καλυτερότερος!

Άγιος Βασίλης: - Θέλω λοιπόν να βρείτε τρόπο ώστε να κάνετε όλα τα κινητά του κόσμου να χαλάσουν για μια μέρα. Τη μέρα της Πρωτοχρονιάς! Μόνη εξαίρεση οι επείγουσες κλήσεις για έκτακτα περιστατικά.

Καλικάντζαρος 1: - Και γιατί να το κάνουμε αυτό... Τι θέλεις να πετύχεις;

Άγιος Βασίλης: - Αυτό αφήστε το σ' εμένα. Εσείς θα κερδίσετε άλλη μια ευκαιρία για σκανταλιά. Λοιπόν; Μπορείτε;

Καλικάντζαρος 1: - ( Ρωτάει τον καλικάντζαρο 3 ) - Τι λες; Μπορείς;

Καλικάντζαρος 3: - ( με  στόμφο ) Πφφφ... Πις οφ κέικ!

Καλικάντζαρος 2: - Τι λέει τούτος;

Καλικάντζαρος 3: - Λέω ότι είναι πανεύκολο! Θα φτιάξω έναν ιό, θα τον ρυθμίσω να εγκατασταθεί σε όλα τα κινητά και να τα αδρανοποιήσει στις 31 Δεκεμβρίου. Ο ιός θα απενεργοποιείται μόνο σε κλήσεις για έκτακτα περιστατικά. Όπως είπα, πις οφ κέικ!

Άγιος Βασίλης: - Ωραία. Θέλω όμως, λίγο πριν κλείσουν τα κινητά, να στείλετε ένα βιντεάκι με εμένα.

Αφηγητής: - Κι ο Άγιος Βασίλης δίνει τις τελευταίες οδηγίες στους καλικάντζαρους και με τη βοήθεια των ξωτικών φτιάχνει ένα βιντεάκι. 

Σκηνή 8η

Αφηγητής: - Λίγες ώρες έχουν απομείνει για την αλλαγή του χρόνου κι ο κόσμος, μικροί και μεγάλοι, συνεχίζουν να ζουν απομονωμένος ο καθένας στον δικό του ψηφιακό κόσμο. Ώσπου ξαφνικά, ακούγεται σε όλα τα κινητά, τα τάμπλετ, τα λάπτοπ και τους υπολογιστές του κόσμου ένας περίεργος ήχος και σε όλες τις οθόνες εμφανίζεται ο Άγιος Βασίλης! Δίπλα του έχει τα ξωτικά και αρχίζει να μιλά!

Άγιος Βασίλης: - Αγαπημένοι φίλοι! Σας ενημερώνω πως αυτό το βιντεάκι είναι το τελευταίο που θα δείτε σήμερα. Μετά το τέλος του οι συσκευές σας θα κλείσουν και θα ανοίξουν πάλι αύριο το πρωί!

Αφηγητής: - Τα λόγια αυτά προκάλεσαν πανικό σε όλο τον κόσμο που κοιτούσε κατάπληκτος στις οθόνες του τον Άγιο Βασίλη, να τους εξηγεί πως στα κινητά οι μόνες κλήσεις που θα επιτρέπονται θα είναι για έκτακτα περιστατικά ανάγκης.

Άγιος Βασίλης: - Έχετε λοιπόν μια μέρα σχεδόν και μια τελευταία ευκαιρία να ζήσετε τις ζωές σας στον πραγματικό κόσμο, να βρεθείτε και να περάσετε όμορφα με πραγματικά πρόσωπα, να θυμηθείτε τις βόλτες στους στολισμένους δρόμους και τις πλατείες, να θυμηθείτε όσους αγαπάτε και σας αγαπούν!

Αυτό είναι το δώρο μου σε όλους σας για φέτος!

Καλή Πρωτοχρονιά!

Παιδί 1: - Το κινητό μου έκλεισε!

Παιδί 2: - Και το δικό μου!

Παιδί 3: - Τι θα κάνουμε τώρα;

Γιαγιά: - Μήπως να πούμε όλοι μαζί τα κάλαντα; ( τον σκουντάει χαμογελώντας ) με τις δικές μας φωνές και τα τρίγωνα!

Μαμά 2: - Να πάμε και μια ωραία βόλτα στα μαγαζιά, να χαζέψουμε τις βιτρίνες και να πάρουμε και τα δώρα μας στους αγαπημένους μας;

Παππούς: - Να φτιάχναμε κι εκείνα τα τέλεια μελομακάρονα, που έφτιαχνε η δική μου μαμά, να μοσχοβολήσει το σπίτι;

Δασκάλα: - Κοιτάξτε! Χιονίζει! Να δείτε που θα είναι τα πιο όμορφα Χριστούγεννα!

( Ενώνουν τα χέρια και τραγουδούν όλοι μαζί τα κάλαντα. Σε μια άκρη ο άγιος Βασίλης, παρέα με τα Ξωτικά και τους Καλικάντζαρους, χαμογελά τους με νόημα και τραγουδούν κι αυτοί )

Κατερίνα Κωνσταντινίδου 

Εκπαιδευτικός

Δεκέμβριος 2024

Read More

Ένα Παραμύθι για τη Λίμνη του Δύστου, Όχι και τόσο Παραμύθι..

 

Το "Παραμύθι" αυτό το γράψαμε μαζί με τους μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης

στο πλαίσιο των ετήσιων δράσεων του σχολείου μας, 

του Δημοτικού Σχολείου Δύστου,

για την Προστασία και την Ανάδειξη της Λίμνης του Δύστου.

Μπορείτε να το διαβάσετε σε eBook κάνοντας κλικ στην εικόνα ή  εδώ.

και να το ακούσετε στο European School Radio εδώ!

Ήταν κάποτε, παλιά, μια υπέροχη λίμνη, η Λίμνη του Δύστου!

Την περιτριγύριζαν άσπρα, ροζ και λιλά, όμορφα λουλούδια, ενώ στις καλαμιές και τα καθαρά νερά της ζούσαν υπέροχα πουλιά! Πάπιες, σταχτοτσικνιάδες, κύκνοι, καλαμοκανάδες και το φθινόπωρο, οι υπέροχοι λευκοί πελαργοί!

Μέρα νύχτα άκουγες το κελάηδημα των αηδονιών, των κούκων και των γκιώνηδων και το ατέλειωτο τραγούδι των βατράχων!

Ο αέρας μοσχοβολούσε θυμάρι και όλα τα πλάσματα της λίμνης ζούσαν ευτυχισμένα!

Στον μικρό λόφο, στη μέση της λίμνης, στο Καστρί, ζούσε και η Νεράιδα της λίμνης!

Μια πανέμορφη νεράιδα, που τα μάτια και το μακρύ φόρεμά της είχαν πάντα το χρώμα των νερών της λίμνης.

Τα ζώα και τα φυτά της λίμνης λάτρευαν τη Νεράιδα!

Τα λουλουδάκια μόλις την έβλεπαν, έτρεχαν να στολίσουν τα μακριά μαλλιά της, τα όμορφα πουλιά πετούσαν χαρούμενα γύρω της, τα βατράχια τής τραγουδούσαν μέρα νύχτα κι ακόμα και τα φίδια παραμέριζαν με σεβασμό στο δρόμο της.

Όμως κι η Νεράιδα λάτρευε όλα τα πλάσματα της λίμνης!

Τα πρόσεχε, τα φρόντιζε, ήταν ο φύλακας άγγελός τους!

Η ζωή κυλούσε όμορφη στη λίμνη του Δύστου!

Όλα όμως άλλαξαν τη μέρα που εμφανίστηκε ένα απαίσιο τέρας, με κόκκινα μάτια και ένα μεγάλο στόμα με κοφτερά δόντια!

Απληστία ήταν το όνομά του και το είχαν δημιουργήσει και αναθρέψει και δυναμώσει οι άνθρωποι που ζούσαν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!

Η Απληστία εμφανιζόταν πάντα όπου υπήρχε κάτι όμορφο κι η τροφή της ήταν να το καταστρέψει και να αφήσει πίσω της ερημιά! Κι αυτό ήρθε να κάνει και στη λίμνη του Δύστου! Μαζί της ήρθαν κι οι άνθρωποι που, πίσω από την καταστροφή της λίμνης, έβλεπαν το δικό τους όφελος, το δικό τους κέρδος, όχι σε ομορφιά, αλλά σε χρήματα!

Το τέρας άρχισε να ρουφάει λαίμαργα το νερό της λίμνης...

Άνθρωποι έτρεχαν πίσω του και έβαζαν πασσάλους στη γη που άδειαζε από το νερό και την έκαναν χωράφια τους! Γέμιζαν τη λίμνη φυτοφάρμακα και λιπάσματα, και οι καλαμιές ψήλωναν και γίνονταν πιο πυκνές, πιο πολλές και τα ψάρια πέθαιναν, και μαζί τους και τα ζώα που τρέφονταν από αυτά. Κυνηγοί σκότωναν τα όμορφα πουλιά κι οι όχθες γέμιζαν σκουπίδια και βρωμιές! Και η Απληστία ρουφούσε ασταμάτητα τη ζωή από τη λίμνη!

Η Νεράιδα της λίμνης προσπάθησε να πολεμήσει την Απληστία, όμως οι άνθρωποι που την ακολουθούσαν γρήγορα την έπιασαν, την αλυσόδεσαν και την οδήγησαν σε μια κρυφή σπηλιά, στους πρόποδες του λόφου κι εκεί τη φυλάκισαν, κλείνοντας την είσοδο της σπηλιάς με έναν τεράστιο βράχο.

Η τελευταία εικόνα που είδε η Νεράιδα, πριν κλείσει η είσοδος της σπηλιάς με το βράχο, ήταν η λίμνη που φλεγόταν, πουλιά και ζώα σκοτωμένα, λουλούδια τσαλαπατημένα και ξεριζωμένα και τότε τα μάτια και το φόρεμά της έγιναν μαύρα και τα δάκρυά της έτρεχαν ασταμάτητα..

Όλα είχαν χαθεί..

Η όμορφη λίμνη είχε πια πεθάνει, μαζί με τα πλάσματά της..

Η Απληστία όταν ολοκλήρωσε το έργο της, σύρθηκε μακριά από τη Λίμνη του Δύστου. Οι άνθρωποι θα την οδηγούσαν σε κάποιο άλλο όμορφο μέρος για να το καταστρέψει προς όφελός τους.

Στη λίμνη, βγήκαν από την κρυψώνα τους τα λίγα ζώα και φυτά που πρόλαβαν να κρυφτούν και να επιβιώσουν από το Τέρας, την Απληστία.

Πρώτη τους σκέψη ήταν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα!

Έτρεξαν στη σπηλιά και προσπάθησαν με όλη τους τη δύναμη να τραβήξουν το βράχο από την είσοδό της.

Ήταν αδύνατο!

Ο βράχος ήταν τεράστιος κι αυτά ήταν λίγα, μικρά και αδύναμα..

Ήταν τότε που ένας ολόλευκος κύκνος είπε στα ζώα και τα φυτά της λίμνης, πως μόνη τους ελπίδα ήταν οι άνθρωποι, όχι αυτοί που ζουν με την Απληστία, αλλά τα παιδιά που ζουν στα χωριά γύρω από τη λίμνη!

Με τη βοήθειά τους και μόνο, θα μπορούσαν να ελευθερώσουν τη Νεράιδα και να σώσουν τη λίμνη που αργοπέθαινε.

Όλοι συμφώνησαν!

Και το ίδιο βράδυ, πήγαν στα σπίτια των παιδιών κι άφησαν έξω από την πόρτα τους ένα απλό σημείωμα..

«Βοηθήστε μας! Σας περιμένουμε στη λίμνη νωρίς το πρωί»

Ξημερώματα της επόμενης μέρας, όλα τα παιδιά ήρθαν στη λίμνη. Το θέαμα που αντίκρισαν τους έφερε δάκρυα στα μάτια. Είχαν ακούσει για τις φωτιές, για το νερό της λίμνης που λιγοστεύει, όμως δεν μπορούσαν να φανταστούν τη φρίκη που τώρα αντίκρυζαν.

Τα πλάσματα της λίμνης είπαν στα παιδιά για τη φυλακισμένη Νεράιδα. Και όλοι μαζί πήγαν στη σπηλιά. Χρειάστηκε όλη τους η δύναμη και πολλές προσπάθειες μέχρι να τα καταφέρουν.

Όταν η είσοδος της σπηλιά άνοιξε είδαν μπροστά τους αλυσοδεμένη την μαυροφορεμένη Νεράιδα και τα δάκρυά της να έχουν φτιάξει μια μικρή λιμνούλα στο έδαφος της σπηλιάς.

Την έλυσαν κι έκατσαν όλοι γύρω της , παιδιά, ζώα και φυτά..

Μέσα από το άνοιγμα της σπηλιάς έβλεπαν με απόγνωση την καταστροφή..

Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους και η ψυχή τους γέμισε θλίψη, αλλά και απέραντη αγάπη και θέληση να σώσουν τη λίμνη τους και να την κάνουν όμορφη και πάλι!

Παιδιά, ζώα και φυτά, ένωσαν τα χέρια τους και έκλεισαν τα μάτια και φαντάστηκαν τη λίμνη όπως ήταν παλιά. Κι η Νεράιδα άγγιξε με το χέρι της τη λιμνούλα με τα δάκρυά της που είχε μεγαλώσει και με τα δάκρυα των παιδιών.

Και τότε, τα δάκρυα αυτής της μικρής λιμνούλας στο έδαφος της σπηλιάς, άρχισαν να κυλούν προς τη λίμνη και δεν τελείωναν με τίποτα και κυλούσαν και γέμιζαν τη λίμνη ασταμάτητα!

Και το νερό της λίμνης ανέβαινε κι ανέβαινε και καθάριζε και γινόταν αστραφτερό, όπως παλιά!

Αστραφτερό άρχισε να γίνεται και το φόρεμα της Νεράιδας!

Τα παιδιά, τα ζώα και τα φυτά βγήκαν μαζί με τη Νεράιδα από τη σπηλιά κοιτώντας με έκπληξη τη λίμνη να μεγαλώνει, να γεμίζει νερό και να αστράφτει στον ήλιο!

«Η αγάπη κάνει θαύματα», είπε στα παιδιά η Νεράιδα.

«Η αγάπη μας για τη λίμνη, την έσωσε»!

«Κι η Απληστία;», είπε μια μαργαρίτα, «αν ξαναγυρίσει η Απληστία;»

«Την Απληστία την τρέφει η κακία και το μίσος», απάντησε η Νεράιδα.

«Τώρα πια το ξέρουμε καλά!», είπε κι ένα παιδί. «Η Λίμνη μας θα είναι ζωντανή και όμορφη, μόνο αν την αγαπάμε, τη φροντίζουμε και όλοι μαζί την προστατεύουμε από την Απληστία και τους ανθρώπους της!»

Ναι, τώρα όλοι το ήξεραν καλά!

Όλοι μαζί θα κρατούσαν τη Λίμνη του Δύστου ζωντανή και όμορφη, όπως της αξίζει!

Κατερίνα Κωνσταντινίδου

Εκπαιδευτικός

Ιούνιος 2021

Read More

Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι

 

Ένα Παραμύθι για τα Χριστούγεννα!

Ένα Παραμύθι για τη Δύναμη της Αγάπης!

Άλλωστε, τι είναι τα Χριστούγεννα, παρά η πιο όμορφη ιστορία του κόσμου

που διδάσκει Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη!

Η νύχτα σκέπασε το χιονισμένο δάσος..

Τα ζώα κρύφτηκαν στις φωλιές τους κι η παγωμένη λίμνη άστραφτε κάτω από το φως του φεγγαριού.

Σε ένα ξέφωτο του πυκνού δάσους ξεπρόβαλλε ένα ξύλινο σπιτάκι. Τα παράθυρά του ήταν φωτισμένα

 και από την καμινάδα του έβγαινε πυκνός καπνός.

Ο Άγιος Βασίλης καθόταν στην αναπαυτική πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι. Γύρω του πάνω στη

 χοντρή κόκκινη φλοκάτη κάθονταν τα Ξωτικά. Όλοι φαίνονταν χαρούμενοι! Ήταν, βλέπετε, η πιο

 όμορφη εποχή του χρόνου! Η εποχή που όλοι μαζί διάβαζαν τα γράμματα των παιδιών από όλο τον

 κόσμο και σημείωναν στο μεγάλο Βιβλίο των Ευχών τα δώρα που κάθε παιδί ζητούσε από τον Άγιο.

Read More

Σαν Παλιό Σινεμά

 

  ΣΚΗΝΗ 1

  Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο

( Ακούγεται μουσική λατέρνας. Πλησιάζουν στη σκηνή Ο Αυλωνίτης κι ο Φωτόπουλος. Ο Φωτόπουλος κουβαλά τη λατέρνα κι ο Αυλωνίτης το τρίποδο. Είναι κουρασμένοι. )

 

Φωτόπουλος: - ( βλέπει μια χελώνα ) Τα σέβη μου...

Αυλωνίτης: -Σε ποιον μιλάς ρε;

Φωτόπουλος: -Στο συνάδελφο... Αν δεν υπήρχαν οι λατερνατζήδες, οι χελώνες θα ήταν τα πιο δυστυχισμένα ζώα της γης...

Αυλωνίτης: -Έλα ρε...

Φωτόπουλος: -Τι είναι;

Αυλωνίτης: -Ακούμπα την κάτω να ξεκουραστείς λιγάκι...

Φωτόπουλος: - (τεντώνεται ) Πω πω πιάστηκα... Κοίτα να δεις που ξεκίνησα άνθρωπος και θα καταλήξω Γάμα κεφαλαίο...

Αυλωνίτης: -Κάνε υπομονή... Αυτή είν' η ζωή του καλλιτέχνη...

( πλησιάζουν οι τσιγγάνες )

Τσιγγάνα 1: -Γεια σου θείο!

Τσιγγάνα 2: -Να σε πω τη μοίρα σου;

Τσιγγάνα 3: - Να σε πω το ριζικό σου;

Φωτόπουλος: -Άσε, την ξέρουμε τη μοίρα μας!

Τσιγγάνα 4: - Θα μας παίξετε τουλάχιστο ένα τραγουδάκι να χορέψουμε;

Όλες μαζί:- Ναι, ναι, να χορέψουμε!

Φωτόπουλος: - Άντε ρε Παυλάρα, να κάνουμε το χατίρι στα κορίτσα...

Αυλωνίτης: -Ό,τι πείτε....

  ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΣΤ' ΑΥΤΙ

 

                          ( Οι τσιγγάνες φεύγουν γελώντας )

Τσιγγάνα 4: Ευχαριστούμε θείο!

Όλες μαζί: -Ευχαριστούμε!

Φωτόπουλος:- Στο επανειδείν... Τι λες ρε Παυλάρα... Την κάνουμε;

Αυλωνίτης: - Άιντε πάμε... Πριν λίγο μας προσπέρασε κι ο συνάδελφος....

Φωτόπουλος: -( τον κοιτάζει με απορία )

Αυλωνίτης: - Η χελώνα ντε!

( Γελάνε και φεύγουν ενώ ακούγεται ήχος λατέρνας.)

 

   ΣΚΗΝΗ 2

Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο

                                     

( Σ' ένα τραπεζάκι στην άκρη της σκηνής έρχεται και κάθεται μια ομάδα καθηγητών. Από την άλλη άκρη μαζεύονται οι μαθήτριες. )

Καθηγητής 1: -Ωραία είναι εδώ συνάδελφοι...

Διευθυντής: -Πολύ ωραία, βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Εγώ πάντως κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα...

Καθηγητής 1: -Γιατί συνάδελφε, τι έχεις;

Καθηγητής 2: -Περιμένω πότε θα σπάσουν πλάκα με κάποιον από εμάς... Τόσα μας κάνουν στο σχολείο, εδώ που είναι και πιο ελεύθερες...

Διευθυντής: -Κακώς ανησυχείτε αγαπητέ, βεβαίως βεβαίως... Θα είμαστε διαρκώς κοντά τους και θα έχουμε το νου μας, έτσι δεν είναι κ. Φλωρά;

Παπαμιχαήλ 1: -Μάλιστα, όμως τι κάνουν εκεί;

Διευθυντής: -Ω τίποτα... Η Παπασταύρου δίνει μια από τις παραστάσεις της, βεβαίως βεβαίως...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ

( Καθώς το τραγούδι τελειώνει, μια ομάδα κοριτσιών κάτι ετοιμάζει... Η μια λιμάρει το σκοινί μιας κούνιας...)

Μαθήτρια 3: -Τι κάνεις εκεί;

Μαθήτρια 1: -Σσσσς!

Μαθήτρια 2: -Μα τώρα τι ανοησία είναι αυτή; Έτσι όπως έκανες το σκοινί, μόλις κάτσει κάποιος θα σπάσει...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ...

Μαθήτρια 2: -Δηλαδή;

Μαθήτρια 1: -Να σπάσει...

Μαθήτρια 2: -Δεν καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: -Είναι απλό... Θα περιμένουμε να περάσει από δω ο κ. Φλωράς... Μόλις περάσει θα του πούμε «Τι κάνετε κ. Φλωρά;», «Ελάτε κι από δω κ. Φλωρά...», Καθίστε να σας τρατάρουμε κ. Φλωρά...», θα καθίσει και χρατς....

Μαθήτρια 3: -Μα μπορεί να σπάσει κάτι...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ, να σπάσει κανα χέρι, κανα πόδι..... Μπορεί και την κεφάλα του να ησυχάσουμε λιγάκι...

                                        ( γελάνε )

Βουγιουκλάκη 1: -Ε όχι κι έτσι ρε κορίτσια! Αυτό δεν είναι αστείο...

Μαθήτρια 2: -Καλά εσύ να μη γελάσεις...Εμείς πάντως θα γελάσουμε...

Μαθήτρια 4: -Κι αν σπάσει κανα χέρι και το βάλει στο γύψο, ε τότε θα ξεκαρδιστούμε στα γέλια!

Βουγιουκλάκη 1: -Ε κι εγώ σας πληροφορώ πως δεν θα σας αφήσω να κάνετε κάτι τέτοιο!

Μαθήτρια 2: -Μπα μπα μπα, τι θέλεις να πεις;

Μαθήτρια 1: -Άσε άσε, η Παπασταύρου έχει πολύ σοβαρό λόγο που δεν θέλει να πέσει ο κ. Φλωράς...

Βουγιουκλάκη 1: -Δεν σε καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: Έλα που εγώ σε καταλαβαίνω... Όλες μας σε έχουμε καταλάβει...

Όλες: - Ουουου!

Βουγιουκλάκη 1: -Αλεξίου, μάζεψε τη γλώσσα σου...

Μαθήτρια 1: -Το πόσο σου πάει για καθηγήτρια, δε λέγεται...

                     ( Πέφτει η μια πάνω στην άλλη και χτυπιούνται...)

Παπαμιχαήλ 1: -(τις χωρίζει ) Τι γίνεται εδώ; Δεν ντρέπεστε ολόκληρες γυναίκες να μαλώνετε σαν αλητάκια; Τι έγινε Παπασταύρου; ( δεν απαντά ) Τι έγινε Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Με χτύπησε...

Παπαμιχαήλ 1: -Ποιος; Η Παπασταύρου; Γιατί; Τι έγινε;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα... Εκεί που καθόμασταν μια χαρά χίμηξε πάνω μου...

Παπαμιχαήλ 1: -Έτσι στα καλά καθούμενα; Κάτι θα της είπες, κάτι θα σου είπε... Παπασταύρου;

Βουγιουκλάκη 1: Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1΅-Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Ξανθοπούλου, είδες τι έγινε;

Μαθήτρια 2: -Όχι κ. Φλωρά... Εγώ εκείνη την ώρα μιλόυσα με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Γεωργίου;

Μαθήτρια 5: -Όπως σας είπε και η Ξανθοπούλου εγώ μιλούσα μαζί της εκείνη την ώρα...

Παπαμιχαήλ 1: -Κι εσύ Λαζάρου;

Μαθήτρια 6: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Ξανθοπούλου που μιλούσε με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: - Πολυχρονοπούλου;

Μαθήτρια 7: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Λαζάρου που πρόσεχε την Γεωργίου που μιλούσε με την Ξανθοπούλου...

    ( Όλοι κοιτάνε τον καθηγητή 2 που έχει πέσει από την κούνια και γελάνε )

Παπαμιχαήλ 1: -Νομίζω ήρθε η ώρα να φύγουμε!

Διευθυντής: -Να φύγουμε βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Σας τα 'λεγα πως έχω κακό προαίσθημα...

                 ( Φεύγουν ενώ ακούγεται η μουσική της «γατούλας»)

 

  ΣΚΗΝΗ 3

Τα Κίτρινα Γάντια

                          

( Στο πίσω μέρος πίσω από πάγκο είναι ο Γκιωνάκης. Μπαίνει ο Σταυρίδης )

 

Σταυρίδης: -Ποιος είναι εδώ;

Γκιωνάκης: - Εμείς οι δυο, χα χα χα...

Σταυρίδης: - αχου... κάνει και τσαχπινιές....

Γκιωνάκης: -Τι θέτε; Θέτε τίποτα;

Σταυρίδης: -έχεις μια πορτοκαλάδα;

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ναι πορτοκαλάδα.

Γκιωνάκης: -Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης: -όχι από μούσμουλα!

Γκιωνάκης: -χα χα καλό!

Σταυρίδης: - χα χα... Να που το ρίξαμε κι οι δυο στις τσαχπινιές και δεν θα βγάλουμε άκρη.... Φέρε ρε μια πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα, λεμονάδα, ό,τι έχεις...

Γκιωνάκης: -Λεμονάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Βάλε λεμονάδα, άιντε...

Γκιωνάκης: -Από λεμόνια;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα κάνω με δαύτονε; Έχει ρε γκαζόζα, μια σόδα, ό,τι να' ναι;

Γκιωνάκης: - Γκαζόζα θέτε; Σόδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα γίνω εγώ με σένα...

Γκιωνάκης: -Ε, μια μου λέτε λεμονάδα, μια πορτοκαλάδα, μια γκαζόζα , μια σόδα... τι θέτε τέλος πάντων;

Σταυρίδης: -Άκου δω... το αποφάσισα.... Φέρε μια πορτοκαλάδα....

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ώπα! Μην το πάμε από την αρχή...

Γκιωνάκης: -Καλά... Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Να σας δώκω...

Σταυρίδης: -Άντε μπράβο να τελειώνουμε...

Γκιωνάκης: -Αλήθεια, δεν μου είπατε... Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης:- Θα σε σκοτώσω ρε!

                              ( τον κυνηγάει έξω από την σκηνή )

 

( Ακούγεται κρητική μουσική. Από την άλλη άκρη της σκηνής εμφανίζονται ο Παπάς, ο Δήμαρχος κι ο Ενωμοτάρχης )

 ΣΚΗΝΗ 4

Η Νεράιδα και το Παλικάρι

                                   

Παπάς: -Να έχεις την ευχή του θεού κυρ Νωματάρχα μου... κι είθε με τη βοήθειά του να καταφέρεις αυτό που τόσα χρόνια δεν καταφέραμε ελόγου μας....

Δήμαρχος: -Εγώ σαν πρόεδρος του χωριού, θα ζητήσω από το κοινοτικό συμβούλιο να σου φτιάξουμε ανδριάντα αν τα καταφέρεις... Δύσκολο όμως... Πολύ δύσκολο κυρ Νωματάρχα μου...

Ενωμοτάρχης: -Να μι στήσιτι ανδριάντα;... Γιατί δύσκουλο... Εύκολου είνι... Να... μου πάει κόλας...

Δήμαρχος: -Όχι μωρέ... Δύσκολο είναι να τους μονοιάσουμε...

Ενωμοτάρχης: -Ούλα είνι δύσκουλα μέχρι να γίνουν εύκουλα...Χουρουφύλαξ!...

Χωροφύλακας: -Διαταγάς κυρ Νωματάρχα...

Ενωμοτάρχης: -Τους ειδουποίησες ότι θέλου να τους μιλήσου;

Χωροφύλακας: -Μάλιστα κυρ Νωματάρχα... Νάτοι! Έρχονται...

Παπάς: -Να αυτοί από κει είναι οι Φουρτουνάκηδες...

Δήμαρχος: -Κι αυτοί από κει, οι Βροντάκηδες...

Ενωμοτάρχης: -Κι αυτή, σίγουρα είνι η Νιράιδα...

Δήμαρχος: -Μάλιστα, το Κατερινιώ!

( Οι δυο οικογένειες στέκονται με τις πλάτες γυρισμένες. Η Βουγιουκλάκη γυρίζει γρήγορα και φιλά το χέρι του παπά )

Παπάς: -Να έχεις την ευχή μου παιδί μου...

Βουγιουκλάκη 2: -Ευχαριστώ παπά μου...

Δήμαρχος: -Αγαπητοί συμπατριώτες, ο κ. Νωματάρχης θέλει να σας πει δυο λόγια...

           ( Ο Ενωμοτάρχης ξεροβήχει, παίρνει ύφος και με δυνατή φωνή...)

Ενωμοτάρχης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες...

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες!

Πατέρας Βροντάκης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Ησυχάστε! Αυτό που προέχει είνι η ησυχία κι η ηρεμία αυτού του τόπου! Χουρουφύλαξ! Νιρό!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

                                   ( Πίνει νερό. Οι άλλοι φωνάζουν. )

Ενωμοτάρχης: -Ησυχία! Ησυχία είπα! (μαλακώνει τη φωνή του) Ξιχάστε τα ανόητα μίση και πάθη...

Βουγιουκλάκη 2: -Οι Βροντάκηδες είναι οχιές φαρμακερές!

Πατέρας Βροντάκης: -Εσείς ποτίσατε φαρμάκι αυτό τον τόπο!

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Μέτρα τα λόγια σου Βροντάκη, να μη πιαστούμε στα χέρια!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Καυγάς μπρουστά στου όργανου! Σιβασμός γιατί θα σας στείλου όλους στου κελί...

Παπάς: -Ησυχάστε... Ησυχάστε Χριστιανοί... Φιλιώστε για το καλό του τόπου!

Βουγιουκλάκη 2: -Δεν γίνεται παπά μου! Το μίσος είναι αγιάτρευτο!

Ενωμοτάρχης: -Για στάσου κουπελιά μου... (στρίβει το μουστάκι) Όμορφή μου κουπελιά... Λες πως μισείς τους Βρουντάκηδες

Βουγιουκλάκη 2: -Μάλιστα!

Ενωμοτάρχης: -Μπουρείς να μι πεις του λόγου; Την αιτία;

Βουγιουκλάκη 2: -Βιβαίους! Διότι οι .....

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Να σου πω εγώ κυρ Νωματάρχα! Οοοοο....

Βουγιουκλάκη 2: -Άσε θα τα πω εγώ...Λοιπόν, κυρ Νωματάρχα μου... προτού δυο... τρεις... μπορεί και τέσσερις αιώνες...

Ενωμοτάρχης: -Α... Προυσφάτους δηλαδή...

Βουγιουκλάκη 2: -Ναι... Προσφάτως... Ο προπάππος του προπάππου του παππού μου , καπετάν Μανολιός Φουρτουνάκης με τ' όνομα... εμαχαιρώθηκε πισώπλατα από τον προπάππου του προπάππου του παππού των Βροντάκηδων.... Των Βροντάκηδων.

Πατέρας Βροντάκης: -Ψέμματα λέει κυρ Νωματάρχα μου! Πρώτος έβγαλε τη μαχαίρα και τον λάβωσε ο προπάππους του προπάππου του παππού των Φουρτουνάκηδων...

Φουρτουνάκηδες: -Ψέματα! ( φωνές )

Ενωμοτάρχης: -Συχία! Συχία λέου! Μην αρπάζιστι! Είπαμε λοιπόν... Ο ποαππούς του προπάππου...

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους...

Ενωμοτάρχης: -Ο προπάππους του παππού....

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους του προπάππου...

Ενωμοτάρχης: -Ααααα! Βρε δεν αφήνιτι τους παππούδις και τους προπαππούδις, να μονοιάσετε...

Βουγιουκλάκη 2: -Ποτέ δεν θα μονοιάσουμε με αυτό το σκυλολόι...

Πατέρας Βροντάκη: -Βάλε φραγμό στο στόμα σου να μη σε φάει το χώμα! Σκύλοι είστε σεις κι ο Σκανταλάκης που θα πάρεις άντρα σου!

Βουγιουκλάκη 2: -Ζουλεύεις μωρέ κουζουλέ γιατί ο Σκανταλάκης έχει παράδες κι είναι και κούκλος... Δεν είναι θεια;

Θεια: -Είναι κόρη μου είναι...

Ενωμοτάρχης: -Δεν βρίσκουμι άκρη...

Δήμαρχος: -Σας τά ΄λεγα κυρ Νωματάρχη μου...

Ενωμοτάρχης: -Χουρουφύλαξ! Να διαλυθούν ησύχους! Τώρα!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

( φεύγουν με ύφος... Αποχωρούν κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση κι οι τρεις... ακούγεται Κρητική μουσική )

 

ΣΚΗΝΗ 5

Γοργόνες και Μάγκες

                                       

( στη σκηνή μια παρέα αντρών γύρω από ένα τραπέζι... Η Καραγιάννη τους φέρνει φαγητά )

Καραγιάννη: -Γεια σου Νικολή! Γεια σου Μιχάλη!

Άντρας 1: Καλώς το Μαριώ!

Καραγιάννη: -Γεια σου Στράτο! Γεια σου Παντέλο! Παιδιά τραβήξτε τα στην άκρη να βάλω τους μεζέδες...

Άντρας 2: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ...

Καραγιάννη: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ; Πού είναι; Α, γεια σου Δημητρό! Τι κάνεις;

Δημητρός: -Τίποτα...

Καραγιάννη: -Ε, πάντα τίποτα δεν έκανες εσύ...

Άντρες: -Χα, χα, χα...

Καραγιάννη: -Από υγεία λέω.... Πώς είσαι;

Δημητρός: -Γερός, πολύ γερός, πάρα πολύ γερός...

Καραγιάννη: -Μόνο που τρέμεις φουκαρά μου σαν τον παλιόγερο...

Δημητρός: -Εσύ δεν πρέπει να με περιγελάς, γιατί ξέρεις πως αν σου τύχει κανα κακό, εγώ θα τρέξω πρώτος να σε σώσω...

Καραγιάννη: -Το ξέρω Δημητρό, γι αυτό και σ' αγαπάω...Αυτά που λέω είναι χωρατά για να περάσει η ώρα...

Δημητρός: -Το λες αλήθεια; Μ' αγαπάς;

Καραγιάννη: -Όρκο να κάνω θέλεις;

Δημητρός: -Όχι, όχι... Μου φτάνει που το άκουσαν αυτοί εδώ που όλο με πειράζουν...

Άντρας 3: -Ώστε Μαριώ, θες να πεις πως τον εθέλεις γι' άντρα;

Καραγιάννη: -Για άντρα; Τι λες βρε Νικολή... Για ξάδερφο, για φίλο, για γείτονα, για συμπέθερο... Για άντρα όμως όχι!

Δημητρός: -Γιτι, δεν είμαι όμορφος εγώ; Δεν είμαι παλικάρι;

Καραγιάννη: -Είσαι απ' όλα αυτά, αλλά τον άντρα που θα πάρω, αλλιώς τον ονειρεύομαι...

Άντρας 4: -Για πες μας δηλαδή... Πώς τον εθέλεις;

Καραγιάννη: -Μετά χαράς... Ακούστε...

 

                          ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ

Άντρας 5:- Κουράγιο Δημητρό!

( Φεύγει με ύφος κι οι άλλοι χτυπούν στην πλάτη το Δημητρό, τον παίρνουν και φεύγουν...)

 

ΣΚΗΝΗ 6

Μερικοί το Προτιμούν Κρύο

                                               

( Μπαίνει αυτοκίνητο στη σκηνή... Οδηγεί ο Ηλιόπουλος, δίπλα του οι δυο αδερφές, πίσω του η Βλαχοπούλου, η μητέρα κι ο πατέρας.... )

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε...

Ηλιόπουλος: -Τι γίναμε;

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε μ' αυτό το σαράβαλο....

Ηλιόπουλος: -Ανοησίες.... Καινούρια έχει όλος ο κόσμος... Μ' αυτό κάνεις εντύπωση...Είναι σπάνιο και τα σπάνια έχουν αξία...

Αδερφή 2: -Αηδία είναι...

Ηλιόπουλος: -Εμένα αυτό μ' αρέσει, αυτό πήρα...

Βλαχοπούλου: -Ορίστε, αυτό του αρέσει, αυτό πήρε...

Αδερφή 2: - Εσύ τι θέλεις και ανακατεύεσαι;

Βλαχοπούλου: -Άμα σου δώσω μια θα σου πω εγώ....

Μητέρα: -Ηρέμησε παιδί μου...

Πατέρας: -Ελάτε ρε παιδιά ηρεμήστε... Εδώ βγήκαμε να πάρουμε αέρα... Να διασκεδάσουμε....

Μητέρα: -Βέβαια...

Πατέρας: -Άντε Λάκη, πιάσε ένα τραγουδάκι να πούμε όλοι μαζί...

Ηλιόπουλος: -Και δεν το πιάνεις εσύ καλύτερα ρε πατέρα;

Πατέρας: - Καλά... ( αρχίζει να τραγουδά... Τον ακολουθεί η μητέρα κι η Βλαχοπούλου ) Ο Μάιος μας έφτασε...

Ηλιόπουλος:- Τι Μάιος ρε πατέρα; Ιούνιο έχουμε

Πατέρας: -Εγώ αυτό ξέρω αυτό λέω...

Βλαχοπούλου: -Αυτό ξέρει αυτό λέει...

Μητέρα: -Κάποιος κορνάρει από πίσω...

Ηλιόπουλος: -Τι θέλει;

Μητέρα: Θέλει να περάσει...

Ηλιόπουλος: -Ε, ας πάει από κει...

Βλαχοπούλου: -Από κει, από κει... Είπαμε από κει Χριστιανέ μου!

                        ( Τους προσπερνάει... Τους μουντζώνει...)

Οδηγός: -Να!!!!

Ηλιόπουλος: -Α, να εσύ ρε! ( αφήνει το τιμόνι να μουντζώσει, όλοι ουρλιάζουν... Σταματάνε και κατεβαίνουν αγριεμένοι... )

Οδηγός: -Εμένα μούντζωσες ρε;

Ηλιόπουλος: -Ναι ρε εσένα, και κάτσε φρόνιμα μη σε δείρω...

Οδηγός: -Ποιος θα με δείρει ρε μόμολο;

Βλαχοπούλου: -Ποιον είπες ρε μόμολο; Τον αδερφό μου;

Οδηγός: -Ρε άιντε από δω...

Ηλιόπουλος: -Έχε χάρη ρε...( μπαίνουν στο αμάξι )

Ηλιόπουλος: -Τι είναι πάλι αυτοί και μαζεύτηκαν εδώ πέρα;

Αδερφή1: -Τι σε πειράζουν; Παρέα μας κάνουν τα παιδιά...

Ηλιόπουλος: -Αυτό μας έλειπε... Να κάνουμε τα γλυκά μάτια σε τεντυμπόγια...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΚΗΝΗ 7

Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια

                             

               ( Στη σκηνή μπαίνει τρέχοντας ο βοηθός του ταβερνιάρη )

Βοηθός: -Έρχονται αφεντικό, έρχονται!

Ταβερνιάρης:- Αλήθεια;

Βοηθός: -Νάτοι, στρίβουν από τη γωνία!

Ταβερνιάρης: -Ωραία! Τρέξε βάλε μουσική!

( Από τις δυο άκρες της σκηνής μπαίνουν δυο ομάδες με πανώ στα χέρια. H Βουγιουκλάκη κι ο Άγγλος κρατούν σουβλάκι )

Βουγιουκλάκη: -Do you like it dear;

Άγγλος: -Oh, yes, it's delicious!

Βουγιουκλάκη: -(προς την παρέα της) Του αρέσει! ( Περνά ο Παπαμιχαήλ και ρης ρίχνει το σουβλάκι ) Αχ! Στραβομάρα έχεις άνθρωπέ μου! Πάει το σουβλάκι μου!

Παπαμιχαήλ: -Με συγχωρείτε δεσπονίς, με συγχωρείτε!

Βουγιουκλάκη: -( κοροϊδευτικά ) Με συγχωρείτε... Τι να το κάνω εγώ το «με συγχωρείτε» κύριε; Τρώγεται το «με συγχωρείτε»;

Παπαμιχαήλ: -Ε καλά κοπέλα μου, μην κάνεις έτσι! Ορίστε! ( βγάζει ένα κέρμα )

Βουγιουκλάκη: -Τι ΄ναι αυτό;

Παπαμιχαήλ: - Ταλιράκι! Αφού το «με συγχωρείτε» δεν τρώγεται, πάρε αυτό να πάρεις σουβλάκι που τρώγεται, να ξεμπερδεύουμε...

Βουγιουκλάκη: -Έλα έλα, πάρ' το να αγοράσεις κανα παγωτό γιατί ξαναμμένος μου φαίνεσαι...

Άγγλος: -what's the matter dear;

Βουγιουκλάκη: -Oh, nothing dear, nothing!

Παπαμιχαήλ:- (Τον βλέπει, γελάει, του χαϊδεύει τα μαλλιά ) Δεσποινίς, πάρτε το τάλιρο κι αν δεν θέλετε σουβλάκι, δώστε το σ' έναν κηπουρό να τον κλαδέψει...

Βουγιουκλάκη: -( μάγκικα ) Σαν πολύ τον έξυπνο δεν μας κάνεις ρε μάγκα;

Παπαμιχαήλ: -( μάγκικα ) Γιατί, αποκλείεται να είμαι δηλαδή;

Βουγιουκλάκη: -Αποκλείεται κι απορώ πως δεν το 'χεις καταλάβει...

Παπαμιχαήλ: -Τι να σου κάνω καημένη που σέβομαι το χώρο που βρισκόμαστε!

Βουγιουκλάκη: -Ρε άι πάγαινε...

                                             ( φεύγουν)

Παπαμιχαήλ: -(στο φίλο του ) Κατάλαβες φίλε μου... Την κατσίκα....

Φίλος: -Ποια μωρέ;

Παπαμιχαήλ: -Να εκεί, μια με παντελόνια.... Κρατούσε ένα σουβλάκι, και χωρίς να τη δω κάνω μια...( της ξαναρίχνει το σουβλάκι )

    ( ορμάει κατά πάνω του και τους χωρίζουν. Πηγαίνουν και κάθονται στην ταβέρνα )

Βουγιουκλάκη 3: -Ωραία είναι εδώ έτσι;

Άγγλος: - Πολύ ωραία! The mashine, does it work:

Βουγιουκλάκη 3: -Μια στιγμή... Κατάστημα!

Ταβερνιάρης: -Παρακαλώ!

Βουγιουκλάκη 3: -Το μηχάνημα λειτουργεί;

Ταβερνιάρης: -Βεβαίως! Τι επιθυμείτε;

Άγγλος: -Sirtaki!

Βουγιουκλάκη 3: -Ένα συρτάκι παρακαλώ!

Ταβερνιάρης: -Αμέσως!

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΣΥΡΤΑΚΙ

Παπαμιχαήλ 2: -Το 'στρωσε πάλι η τρελέντζω! Τώρα θα δεις!

Φίλος: -Ωχ, άστηνε μωρέ, μην ασχολείσαι!

Παπαμιχαήλ 2: -Δε μου λες κατάστημα... Υπάρχει καμιά ζεμπεκιά;

Ταβερνιάρης: -Αμέ!

Παπαμιχαήλ 2: -Κοπάνα τη!

Ταβερνιάρης: -Έγινε!

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ

                                                

Διασκευή από τις ταινίες που αναφέρονται

Κατερίνα Κωνσταντινίδου 

Εκπαιδευτικός

Read More